ข้อความต้นฉบับในหน้า
๒๓๙ คู่มือวิชาปแปลไทยเป็นนคร ป.ธ.๕-๙
กรรม ของบทขยายกริยา ซึ่งออกสำเนียงแปลว่า "ผู้ ที่ ซึ่ง มี อัณฑ" หรืออย่างอื่น
เมื่อจำต้องทำให้เป็นประโยคใหม่ซ้อนเข้ามา มีวิธีทำดังนี้
(๑) เพิ่ม ย เข้าบาไปประโยคแรก จะมีรูปเป็นอย่างไรก็แล้ว แต่ จะสร้างประโยค และแล้วแต่จะให้ประโยค ย นั้น ขยายบทอะไรในประโยคหลัง เช่น ถ้าขยายบทประธาน ย ก็เป็นบทประธานในประโยค
(๒) กิริยาในประโยค ย ถ้าทิวเสนะแดมเป็น ๓ อนุต มาน ปัจจัย ก็ให้เปลี่ยนเป็นกิริยาอาขยาย หรือ กิริยากิตที่คู่พกได้ โดยรักษากาลไว้เหมือนเดิม ถ้าเป็นวิสาสะธรรมดา ก็ทำให้เป็นรูปปฏิ-กัตตา แล้วใส่กิริยา ว่า มี ว่าเป็น มารเป็นกิริยาคุมพวกดูตัวอย่างประกอบ
ตัวอย่างขยายประธาน
: กุลบุตร ผู้ไม่รู้แม้สถานที่เกิดภัตร จักรู้ชื่อก็การงานอะไรเดิม = ฐตุฏฐานูฐานิบ อชานนโต กุลบุตโต กมุนาติ
นาม ก็ ชานิสสติ ๆ (๑/๑๒)
เป็น = โย ฏฑตุฏฐานูฐานิบ น ชานาติ, โโล กุลบุตโต นาม ก็ ชานิสสติ ๆ
: แมก็ญู ๕๐๐ รูป ผู้ยู่ประจำที่ ออกพรรษาแล้วเข้าไปเฝ้าพระอานนท์ อ้อนวอนว่า...
เดิม = ทิสวาสโลนปี ปจเจสตา ภิกขุ ฏฑฏวาสสา