การแปลภาษาและการเข้าใจในเนื้อหาทางศาสนา : หน้า 164/374

๒๕๔ คําผู้แปลภาษาไทยเป็นนคร ป.ธ.๙ หรือแปลเฉพาะตัวก็ได้ ความนิยมเช่นนี้เป็นความนิยมของภาษาที่ต้องการตัดคำที่ช้ำนงร่าออกเสียบ้าง และเพื่อให้ฟังเข้าใจได้รวดเร็ว เช่น : เมื่อไปในเวลาก่อนภัณฑ์ ให้คนถือของที่ควรเคี้ยวเป็นต้น ไป เมื่อไปเวลาหลังภัณฑ์ให้คนถือสัง ๕ และ ปาน ๘ ไป ๆ (สนามหลวง ป.๔๒๑) : ปุเรกตุ คจุณตา ขานียทินี คาหาเปตุว คจุณติ, ปัจจาวุตต์ ปจูจา เภสชานี อุตุ จ ปานานิฯ (๑/๔) ถ้าแต่งตามความไทยว่า : ปุเรกตุต คจุณตา ขานียทินี คาหาเปตุว คจุณติ ฯ ปัจจาวุตต์ คจุณตา ปจูจา เภสชานี อุตุ ฯ จ ปานานิ คาหาเปตุว คจุณตา ฯ อย่างนี้ก็ใช้ได้ แต่ดูแล้วจริง เพราะใช้คำเกินความพอดีไป : ความผิดดารว่า ณ พระนครวัดดี พระภิญ ๒ พัน รูปฉันท์เรือนของท่านอนาถบิณฑิกลเศรษฐีทุกวัน ของมหาอุบาสกา ชื่อว่าวิชาซึ่งเหมือนอย่างนี้ คือว่าพระภิญ ๒ พันรูป ฉันที่เรือนทุกวันฯ (สนามหลวง ป.๔๒๑) : สาวติญิ ฑิ หิ เทวสิ อนาถบิณฑิ กส เล เหต ทิ ฑ ฤ ภิ ฑฺ สหสุสิาน ภูษชนนี, ตตา วิสาขาย มหาอุบาสกาย ฯ (๑/๑๑) ให้สังเกตดูว่า สนามหลวงแปลตามแบบพยัญชนะ และแปล