คู่มือวิชาแปลไทยเป็นครู ป.ธ.๔-๙ : หน้า 104/374

คู่มือวิชาแปลไทยเป็นครู ป.ธ.๔-๙ ไปตามลำดับเหมือนความไทยไม่ได้ แม้เข้าสีกริยาอนุ มาน ปัจจับ ก็พึงเทียบเคียงนั่น ๓.๔ ถยายกริยาอนุทวิว่า จะเรียกเรียนกริยานั้นไว้หน้าหรือหลัง อิติ ก็ได้ แต่มีข้อสังเกตอยู่ว่า ในประโยคที่มีข้อความเลขในสั้นๆ นิยมเรียกกริยาไว้หลัง ในประโยคที่มีข้อความเลขในยาว นิยมเรียกกริยาไว้ข้างหน้า อิติ เพื่อให้สังเกตกริยาได้ง่าย เช่น : ต สุดา มหาปโล กุมภูโก จินตลี “ปรโลก” คจฉนต์ุปุตติโร วา โศกา วา นานุคจฉนต์ฺ ฯ (๑/๖) : อถ น สุดา “นุตติ เ ต โกจิ อุปจิตพยุตโก ฯ” (๑/๖) อึ้ง ขอให้สังเกตว่าคำที่นาม หรือคำกริยา ที่ทำหน้าที่คุม อิติ นี้แม้จะมีคำแปลในภาษาไทย บางครั้งไม่จำเป็นต้องใส่มาในเวลาแต่งเป็นคํา แต่เวลาแปลจะต้องใส่เข้ามาเอง เรื่องนี้ผู้ศึกษา ต้องสังเกตให้ดี เพราะฉะนั้นเวลาเรียนขอให้ดูความในประโยค หากไม่ใส่สนาหรือกริยาเข้ามาคุม ผู้แปลก็พอของออกว่าต้องใส่คำนี้เข้ามา เช่น ใส่จินตนเน วจเนป ปจฉิ อาท เป็นต้น เช่นนี้จะไม่ใส่ก็ไม่ผิด แม้ในแบบจะมีใส่ไว้ตาม หรือในแบบเขาไม่มี เราไปเพิ่มเข้ามา ก็ไม่อาจว่าผิด แต่บางกรณีใส่ไปก็ทำให้ประโยคครุ้งครึ้ง เช่นในประโยคโต้ตอบสนทนากัน เป็นต้น ซึ่งไม่เนียมใส่กริยาคุม อิติ ที่นำใส่ไว้อย่างเป็น