หลักการแต่งไทยเป็นคณะ ป.ธ. ๙๗ : หน้า 343/374

หลักการแต่งไทยเป็นคณะ ป.ธ. ๙๗ : ปณทิตโต ภิกขเวอนนฺโท มหาปูโณ ภิกขเวอนนฺโท เยตฺรทิ นาม มยา สงฺขิตเตน ภาสิสตฺถี วิจูลาเรน อตฺติ อาชานิสสตี ฯ (มงคล ๑/๑๓๐/๑๕๐) : เตสฺหิ นาม ภิกขเว ราช Sun อาทินุนทกฺขาต น อาทินุนสฺตาน เอวรูป ขนติไสรง จ วิจูลา ฯ ..... (๑/๕๕) ประโยค หิ นาม ที่ไม่เป็นไปตามความนิยมนี้ คือมีภรียาเป็นอัชชัตน์วิวัติตตามปกติ เท่าที่นี้มีเพียง ๒ ที่เท่านั้น และเป็นข้อความเดียวกัน คือ : สตฺถาบิ เอวํ อติติ อาหาริตตา ภิกฺขุ โอวฑฺฒ นาม ภิกฺขเว ติรฉนาคตา อนุมฺนบญฺ สคารา สปฺปลิสสา วิธริส ฯ (อรรถกถาชาดก เอกินฺบาต ฯ มงคล ๒/๒๕๔/๒๕) เพราะฉะนั้น ขอให้นักศึกษาผู้แต่งไทยเป็นภาษามคธ โดยใช้ประโยค หิ นาม พึงสอาถความนิยมที่เป็นไปโดยมากเป็นดีที่สุด ซึ่งเป็นการแสดงให้เห็นภูมิปัญญาของผู้แต่ง ว่าเข้าถึงหลักภาษามคธอย่างไร้แค่ไหน ประโยค เจ สงฺ ยติ ประโยค เจ สงฺ ยติ ในภาษามคธ มีใช้อยู่ในปกรณ์หลายและมีวิธีการปรุงประโยคเฉพาะตัวแบบหนึ่ง เพราะฉะนั้นนักศึกษาพึง