คำศัพท์และความหมายในบริบท : หน้า 209/374

คำศัพท์และความหมาย ๒๙๓ ตสมิ์ บวสิฏวา นิสินน, อปริโป นารโต นาม ตาปโพ หิมวนุตโต อาคุณุตวา เปป (๑/๑๓๗) ๓๐ สา ปนะ เถรน “กถิหยวาตี” จุจามนา อาน ฯเป อา ปราป เทวธิโร ปุจฉี ฯ (๒/๑๓๕) ใน ๒ ประโยคนี้ อปร คำท์ ใช้เป็นวิสิษณะของดาบสและเทพธิดา อื่นซึ่งก็เป็นดาบส และเป็นเทพธิดาเหมือนกับคำที่กล่าวมาแล้วข้างต้น การใช้ อนุญตร ศัพท์ ที่แปลว่า “คนหนึ่ง สิ่งหนึ่ง” ใช้ในกรณีที่กำหนดบุคคล สัตว์ สิ่งของ ที่ไม่แน่นอนแจ่มแจ้งลงไปว่า เป็นบุคคล สัตว์สิ่งของไหนกันแน่ เพียงแต่ให้รู้ว่าเป็นคนหนึ่ง ตัวหนึ่ง หรือสิ่งหนึ่งเท่านั้น เช่น ตัวอย่างว่า : อุปมามาตโต ภิกขูดอ อิม ฯ ธมฺมเทสน สตฺตา เซตว น วิรนฺโต อฑฺฐตฺโต อนุญตร์ ภิกขู อารุภา กาลิส ฯ (๒/๑๑๑) (แสดงว่าในที่นี้ทรงปรรธากฤษูปหนึ่ง ซึ่งไม่แน่ชัดลง ไปว่ารูปไหน มีชื่อว่าอย่างไร เป็นต้น) : โย ทานเทน อาทนุเทสม อุปาทุเจสุ ทุสสติ ทสนุนมองตร์ จานี ฆิบปมฺ นิจกจิตฺ ฯ (๒/๑๙) (แสดงว่าในที่นี้บุคคลนั้นย่อมประสบฐานะอย่างหนึ่งใน ๑๐ อย่างแน่ แต่ไม่แน่นอนชัดเจนลงไปว่าเป็นอย่างไหน