การเรียงประกอบอธิบายความ ๒๕๓ : หน้า 269/374

การเรียงประกอบอธิบายความ ๒๕๓ ตัวอย่างอื่นๆ อีก เช่น : ปรสัส มมุมฉากกายวิโยคสมบูรณ์ เอกนุตรสเจตนา ผรุสวดา ฯ (วิทูรี ๑/๒๓๗) โดยสรุปแล้ว แบบที่ ๑ ใช้เฉพาะกรณีที่แก้รธ ซึ่งชี้แจงเริ่ม ต้นเรื่อง และมีที่ใช้น้อย ที่ใช้มากที่สุด คือ แบบที่ ๒ ซึ่งเป็นแบบอธิบาย ความ หรือไขความทั่วไป ไป แบบที่จะต้องใส่ นามศัพท์ ตามหลังบทนาม ด้วยเสมอ ส่วนแบบที่ ๓ และแบบที่ ๔ ใช้แทนกันได้ คือ จะมี นามศัพท์ กำกับอยู่ด้วยหรือไม่ก็ได้ ไม่ถือเป็นผิด ขอให้ดูตัวอย่างในประกาย ต่อไปนี้เป็นแบบยืนยัน : ตตล อปลิดอิทธิรงคุสง สงโโต วา คณโต วา ธมุ- เทสนาทิธิ จลส คเนธิ ปสนานน คีหิน สนติภ อุปปนานา ปัจจุบา ปรสทุรูปปทา นาม ปฐมปทจริงทิริ ปน อิติปริจฉรูปปทาเยว ฯ ปรจุติรติรงคุสง ปฐมปทา- จริงทิธี ฯ ปลๆ ธุงคุณิยามุนโลแมนูปปนานา ปรจุติรุปปาท ฯ (วิสุทธิ ๑/๕๐) ในกรณีที่แต่งเป็นแบบที่ ๒ ซึ่งต้องวาง นาม คำที่ไว้ด้วยนั้น หาก นักศึกษาไม่วางไว้ จะทำให้ประกายขาดความสมรรถและจะทำให้เสียงความไปก็ได้ เช่น ประโยคว่า ความไทย : อุปาจรพร้อมทั้งสัมภาระ ชื่อว่าปฏิทววิสุทธอัปปนา ชื่อว่าการพอพูดนะเบขา การพิจารณา ชื่อว่าสัมปังสนา ฯ