คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคร ป.ธ.๔-๙ : หน้า 358/374

คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคร ป.ธ.๔-๙ ๙. เมื่อใช้หวามฉะ แทน เอกฉฉจะ ในกรณีแสดงความเคารพ ต้องใช้ให้ตลอดเรื่อง และใช้ในทุกบริบททั้งเลนอกเลนใน มีใช่บ้าง ไม่ชาบตามใจชอบ ๑๐. ต ปัจจัย นิยมใช้กับมวจาก และเหตุมวจากเทนั้นจะใช้ในรูปถดวามจาก เช่น โส กมม กโต ไมได้ อนุต ปัจจัย เป็นได้ ๓ วจาก จะใช้เป็นมวจาก หรือเหตุมวจาก เช่น เทสนโต กริยณโต การปิยนโต ดังนี้ไม่ได้ และ เมื่อใช้เป็นกรรมของคำพ์อิติลิงค์ ต้องลง อิ เครื่องหมาย อิต. เป็น โครนตรี เทสนติ ไม่ใชลง อา เป็น โครนตา เทสนตา มาน ปัจจัย เป็นได้ทั้ง ๔ วจาก เมื่อเป็นอิติลิงค์ ต้องลง อา เป็นมานา เช่น กรุมานา วจulumานา ๑๑. คำว่า "คือ" ในสำนวนไทย มาจากคำว่า อิติ วลเสยน ยทิที เสยยกีน และ กฏ ● อิตี นิยมเรียงส่วนต่องไว้ชงหนาก็ ข้างหลังก็ และ ควบด้วย จ ศัพท์ หลัง อิติ (ดูวิธีเรียง อิติ ศัพท์ประกอบ) ● อเสน ในชันประโยคต้นๆ นิยมแปลศัพท์นี้ว่า ด้วยสามารถ และในชั้นสูงๆ นิยมแปลว่า "คือ" วิธีใช้ให้น้อยของศัพท์หลังมาสลับกับศัพท์ว่า วาเสน ทั้งหมด เช่น : พุทธมงคลขวาเสน รดนตุย โลกา อุปบุณฺ ฯ