การใช้ศัพท์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 61/374

สง่า ภิกขุ วา ภิกขูนี วา......ฯ ๕. ถานามที่จะขยายมีหลายศัพท์ และประกอบด้วย วา หรือ ปีศัพท์ ให้ประกอบศัพท์วิเสษะเป็นพุทธันเสม เช่น : ตสมึ อาวาส วสนฺตา ภิกขุ จ ภิกฺขุีน จ นิพฺพุติ สมาทฺฉนฺติ ฯ ๖. ถ้าในประโยคนี้มีเสนะหลายศัพท์ ให้เรียงลำดับก่อนหลังดังนี้ อนิม-นิยาม-คุณาม-สงายา-นาม : ยา ปญฺญา อวสฺสา ปชา ฯ (๕/๕๐) : เย จุตตโร โยคา มหาชนภู อูสุโ อสีหนปนาติ ฯ : เอต เต ภิกฺขนา อุโส คํฉนฺเต อิฺสาเทนิติ ฯ ๗. วิสเสสนะ ที่ประกอบด้วย ๓ อนุต และมานํ ปัจจัยในวิทิติต่างๆ เว้นปฐมวิทิติต จะเรียงไว้ข้างหน้ายบทที่ตนขยายก็ได้ เรียงไว้หลังก็ได้ แต่นิยมเรียงไว้หลังพร้อมกับข้อความที่สัมพันธ์เข้าสกับตนทั้งหมดเช่น : อกฺกวิสฺส มหาปโล อรินฺสาวเกต ครุฌนุต ทิศาว....(๙/๕) : เอกลสํ ปจฺจลกฺ หชุต ฆาราธํ วิจารํ เชนตวา.....(๑/๒๗) ๘. วิสเสสนะที่ประกอบด้วยอนุต มานํ ปัจจัย ที่ทำหน้าที่ขยายบทประธานในประโยคคำตวจากนิยมหรียงไว้หน้าบทประธานในประโยคคำมัวจาก นิยมเรียงหลังบทประธาน เช่น