สำนวนนิยมในภาษา : หน้า 159/374

บทที่ ๔ สำนวนนิยม ในทุกชาติกทุกภาษาย่อมมีสำนวนภาษาเป็นของตัวเองทั้งสิ้น สำนวนภาษาจือว่าเป็นลักษณะเด่นอย่างหนึ่งของภาษา ซึ่งเข้าใจความหมายรู้กันเฉพาะในหมู่ผู้ใช้ภาษานั้นๆ และสำนวนภาษนี้ อาจเป็นคำศัพท์เดียว หรือเป็นกลุ่มคำ หรือเป็นประโยคก็ได้ ที่มีความหมาย ละสลวยลักษณ์ซึ่งในตัว ซึ่งหากจะแปลถ่ายทอดไปสู่อีกภาษาหนึ่งตรงๆ แล้วอ้อมเข้าใจได้ยาก หรือไม่ได้ใจความ อย่างเช่น ขมמินี่ ถ้าปลตามตัวก็ได้ความว่า “พอทนได้” แต่ความจริงคืนนั้น เป็นสำนวนเท่ากับความไทยว่าน่า “สบายดี” นั่นเอง เพราะฉะนั้น จึงเป็นความจำเป็นที่นักศึกษาวิชาแปลไทยเป็นครูหรือวิชาแต่งไทยเป็นครู จะต้องรู้จักสำนวน ทั้งของภาษามคร และภาษาไทยได้ดี จึงจะแต่งประโยคบัลได้ถูกต้องและได้อรรถรสทางวรรณคดี ในเบื้องต้นขอให้นักศึกษาจำไว้ว่า