คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ร.4-9 : หน้า 170/374

คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ร.4-9 ออกเป็นข้อสอบในชั้นนั้นๆ มาแล้ว คือ (๑) ศัพท์ทุติยาวิภัติ ที่ท่านแปลก่อน : ฝ่ายพวกศากยะนอกนี้ พูดอย่างนี้ว่า......พวกเราไม่อาจ เพื่อ......เทียวไปเทียบประตูเรือนของท่านได้ แมถึงพวก เรา ก็น้ำคราวเดียวเท่านั้น ข้าวกล้าก็ทำสำเร็จได้ น้ำนี้กรุณาให้พวกเราเสียเถิด ๆ (ป.๖/๒๕๑๖) : อิตเรป เอวมาหลู่.....เมย......น สกิสุสาม ตุมาหก มรฑวาร วิจิตตุ อมกาขิป สลัส เอกอุเทนว นิผุชุสสติสิ อิทิ อุทกิ อุตกิ อมาหกา เทศกติ ๆ : เด็กพวกนั้นเห็นมันแล้วกระทำความเอ็นดู บอกกันว่า อย่ามันเลย (ถึง) ๙ วัน มนดอาราร แล้วลูบคลำ หลังมันปล่อยไปว่า ไปเป็นสุขเถิดนะเจ้า ๆ (ป.๖/๒๕๔๙) : เต ติ สวา อนุญ Deb "มา ณ มหาา สุตุตห ฉินนกุตตา ชาตาตี ตสุสา ปิฎฐิ ปริฺมิชิตวา “สุขเขน คจฉาทิติ วิสุสุเชสู่ : ฝ่ายมิคารเศรษฐิจิรามพูดว่า พระพุทธเจ้าข้า ตลอดกา มีประมาณเท่านี้ ข้าพระองค์ไม่ทราบเลยว่า ทานที่ถวาย ในพระศาสนา นี้ ย่อมมีผลมาก บัดนี้ ข้าพระองค์ทราบ แล้ว เพราะอภัยลูกสะใภ้ของข้าพระองค์ (ป.๕/๒๕๒๑) : มิคารเสฐีปี “อุฬา ภณต เตตุทกํ อุตตะ ทินนํ มหาอุปผลติ น ชานามิ อิทานี ม สุวิทิ์ นิสิสาย