คู่มือการแปลไทยเป็นมคธ : หน้า 82/374

คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.๕-๙ เริ่มไทย : กิจ สาวตุถิ เอโก อุปาสโก สพโภ โหติ ๆ (ผิด) เรียงนิบาดขึ้นต้นอย่างนี้สื่อลึงความเป็นผูไม่มีครู ไม่รู้หลักการ เรียง ในประโยคชั้นสูงฯ อาจลูกปรับเป็นตกได้ จึงต้องสังเกตและใช้ ให้เป็น อันนี้ เรื่องการนับศัพท์ในประโยคก่อนจะวางนิบาดนั้นควรให้ ถูก คือบทอาลปนะทั้งหมดไม่นับเป็นหนึ่ง เพราะฉนั้น จะเรียงนิบาด ที่ต้องเรียงไว้ในตำแหน่งที่ ๒ ไว้หลังอาลปนะ โดยนับบทอาลปนะเป็น หนึ่ง อย่างนี้ไม่ถูกต้อง เช่น ความไทย : ก็ท่านขอรับ กระผมไม่รู้ได้ทำไปแล้ว ถูก : อหิ ปนฏ นนฺเถ อชานิตฺวา อกริ ฯ ผิด : ภูณฺเฑ ปนฏ อหิ อชานิตฺวา อกริ ฯ ความไทย : พ่อเอ้ย ถึงมือเท้าของตัวของคนแก่ ก็ยังไม่เชื่อฟัง ถูก : ตตฺ มลุลกสฺส หิ อตฺตโน หตุปาฏิ อนุสาสวก โหนตุ ๆ ผิด : ตตฺ หิ มลุลกสฺส อตฺตโน หตุปาฏิ อนุสาสวก โหนตุ ๆ แม้บทอาลปนะอื่น ก็พึงเทียยเคียงอย่างนี้ คำศัพท์นามหรือคำศัพท์ก็รยทั้งหมดเป็นหนึ่งทั้งสิ้น รวมทั้งนิบาด ต่างๆ เช่น ก็ น ยา เป็นต้น ก็ยังเป็นหนึ่งได้ เช่น : ก็ ปนฺเต อาวุโส ปริวํญํ ฯ (๑/๘) : ยก หิ ปสนัน อทฺกิ อานุกตํ หิ ลลททิ อุปกิลํ ฯ