ไวอากรณ์และสัมพันธิ ๒๑ คู่มือ วิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.4-9 หน้า 137
หน้าที่ 137 / 374

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาในบทนี้นำเสนอเกี่ยวกับการใช้ไวอากรณ์และสัมพันธิในการคาดการณ์ถึงอนาคต ซึ่งรวมถึงการใช้กิริยาอายในหมวดภาวิตสุนฺติ บทความอธิบายถึงวิธีการแสดงอาการคาดคะเน เช่น การใช้ปัจจัยบ่งชี้เรื่องมานานแล้ว ด้วยตัวอย่างจากประโยคที่แสดงถึงความไม่แน่นอนและความมั่นใจในอนาคต การวิเคราะห์การใช้คำและรูปแบบประโยคช่วยสร้างความเข้าใจในการใช้ภาษาสำหรับการคาดการณ์ในอนาคต.

หัวข้อประเด็น

-การคาดการณ์
-กิริยาอาย
-ไวอากรณ์
-ภาษาศาสตร์
-สัมพันธิ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ไวอากรณ์และสัมพันธิ ๒๑ (แสดงว่า ผู้พูดคาดเอาว่าน่าจะนั่นเองที่ทำกรรมนน หรือกรรมนัน คงจะเป็นกรรมที่ผู้นั้นทำไว้) โส เถโร อาคโต ภเวย ฯ (แสดงว่า ผู้พูดไม่แน่ใจ จีงคาดเอาว่าน่าจะมาแล้ว) (ข) ๗ ปัจจัย มาดูกับกิริยาอายขยายหมวดภาวิตสุนฺติ (๓ + ภวจสฺนิติ) ข้อความใด เป็นเรื่องคาดคะเนถึงอนาคต ซึ่งเรื่องที่คาดคะเน นั้นอาจมีจริงหรือไม่จริงก็ได้ แต่ถ้ามีจริงเป็นจริงตามที่คาดคะเน ก็ จะต้องเกิดขึ้นมานานแล้วด้วย ข้อความเช่นนี้จะต้องใช้ ๓ ปัจจัย กับ กิริยาอายขยายหมวดภาวิตสุนฺติ ๓ ปัจจัย บ่งถึงเรื่องที่มานานแล้ว ภวจสฺนิติบ่งถึงอนาคตซึ่งไม่แน่นอน ตัวอย่างเช่น : ต้นไม้นี้จักถูกเทวดาศักดิ์ใหญ่ลิงอยู่แน่ : อยู่ มหาสุขาย เทวดาย ปริคุคโต ภวิสฺสติ ฯ (๑/๓) (ศพว่า ปริคุคโต แสดงว่า ถ้าสิงอยู่สิ่งนานแล้ว ภวจสฺนิติ แสดงถึงการคาดคะเน ยังไม่แน่ใจ) ถ้าเริ่มใหม่ว่า อยู่ มหาสุขาย เทวาย ปริคุคโตสฺติ ฯ ความก็จะแกลายเป็นว่า คาดการณ์ข้างหน้า ซึ่งเป็นอนาคตแท้ และ เป็นการแสดงความมั่นใจว่าแน่นอน ขอให้ดูประโยคต่อไปนี้เปรียบเทียบ : ตายปี โกจิ นิทกิโล ปุริโมภา อุกกุโณ ภิสฺสติ ปู ฯ ฯ (๑/๕)
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More