คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ส.5-7 : หน้า 144/374

คู่มือวิชาแปลไทยเป็นนคร ป.ส.5-7 ประโยคจากวาจาที่มีที่ใช้น้อย ส่วนมากพบในรูปของปัจจัยในกิตคือ ตพุก ปัจจัย เป็นพื้นในรูปของอาขาดมีน้อย เช่น : เตน ภูเตๆ (เน้นความเป็นของเขา) : (อยูเยน) ทิวาน นิททุกขิตพุ่งๆ (เน้นกิริยานอน) ๑/๒๓ : (อยูเยน) อุสุเตน ภิตตพุ่ง อารุธวิเรยน ฯ (๑/๒๓) (เน้นความเป็น) : (อยูเยน) ลาย สุเพลส สุตเตส วิหารโต อาคุตพุ่ง ปัจจุจจะสกาล สุเพลส อนุภูหิตสชิวา วิหาร คุฏพุ่ง ฯ (เน้นกิริยาอากาศ) ๑/๒๓ มีข้อควรระวังอย่างหนึ่งคือ ประโยคจากนี กิริยาจะต้องเป็นอุปมัยฐานเท่านั้น บางครั้งนักศึกษาไปพบกิริยาสมรรถูปูรูป ร่างเหมือนกิริยาวาจาจากเข้า และคำพันธนาท่านมีได้ลงประธานหรือกรรมไว้ให้เห็น ก็หมายเอาว่าเป็นกิริยาจาก อย่างนี้เรียกว่าผิดสัมพันธิ์ เช่น : เนน เทนติ, เตส น ทาตพุ่งๆ (๑/๒๒) : สุข ฯภูชิตพุ่งๆ (๓/๓) : ตตุ วฤิตพุ่ง (ดูในมุขลดทิปนี้) 4. เหตุเกิดจาก (คำศัพท์กล่าวถึงผู้ทำอันเป็นเหตุ-ผู้ใช้ให้ทำ) ใช้ในกรณีที่ข้อความประโยคนี้ เน้นผู้ใช้ทำกิริยาอากาศนั้น มิได้เน้นตัวผู้ทำหรือผู้ถูกใช้ให้ทำ หรือสิ่งที่ถูกทำแต่ประการใด ทั้งผู้ใช้นักก็มีได้ทำกิริยานั้นเองด้วย