กฎเกณฑ์การเขียนประโยคภาษาไทย : หน้า 59/374

กฎเกณฑ์การเขียนประโยค ๕๓ ๒ ที่๓ในประโยค แล้วแต่คำใกล้เคียงจะอ่านว่ายให้หรือไม่ ถ้าสำนวนไทยแปลทีหลัง ก็เรียงไว้สุดประโยค ทั้งนี้เพราะบท อปลมะเท่ากับคำไทยว่า ท่านครับ ท่านขอ ขอบรับ เจ้าคะ ค่ะ เป็นตันนั้นเอง เมื่อแปลไว้ตันก็แสดงว่าอยู่ต้น เมื่อแปลไว้หลังก็แสดง ว่าอยู่หลัง นี่ว่าโดยวิธีการแปลโดยสันกัด เช่น : ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ในพระศาสนานี้ มีธุระเท่าไร ๆ มีธรร ๒ อย่างเท่านั้นแหละ อภิญ ฯ คือ คันธรฺ และ วิปัสสนาธุระ ๆ : ภณต อิมสมี สาลน กิต ฐานิต ๆ คณธุระ วิปัสสนาธุรุ ฯ เทวเม ฯ ฯ ฯ คิฤ ฯ ฯ รุ ฯ ฯ : คุณทั้งหลาย พวกคุณจะให้ตราบานนี้ผ่านไปด้วยอิริยาบถ เท่าไร ๆ ส่งข้อความ ก็อั้นสมควรละหรือ คุณทั้งหลาย อาวุโส ฯ เตมาส กิต ฐิ อธิปาเณ ฯ วิถานเมสถาติ ๆ จตุ ฯ ภู ฯ ฯ ฯ อาวุโส ปฏิรูปนิติ ๆ (๑/๘) วิธีเขียนจิสมะ บทวิธีสมะ จัดเป็นบทขยายเนื้อความของบทขยายให้ ชัดเจนขึ้น วิธีสังเกตว่าคำที่เป็นบทวิสมะ ให้สังเกตที่ความใน ภาษาไทย ส่วนมากจะนิยมแปลว่า “ผู้ ที่ ซึ่ง มี อัน” อย่างใด อย่างหนึ่ง เมื่อเห็นคำแปลอย่างนี้หน้าคำใด พึงสันนิษฐานไว้ก่อนว่าคำ