กฎเกณฑ์การเรียงประโยคในทางพระพุทธศาสนา : หน้า 69/374

กฎเกณฑ์การเรียงประโยค ๕๓ : อญฺญาสิ วต โภ โกณฺฑญฺโญ ฯ ความตกใจ : นตฺถิ เม อิทานิ ชีวิต ฯ ความยืนยัน : ขีณา ชาติ, วุสิต พรหมจริย์, กต์ กรณีย์ ២.១០ ในประโยคแสดงความมั่นใจ เช่น (๑/๑๑๑) : เภยยาม มย์ ภนฺเต ภควโต สนฺติเก ปพฺพชช์, ลเภยยาม อุปสมฺปท์ ฯ (๑/๔๖) ประโยคที่วางกิริยาไว้ข้างต้นนี้ ถ้าเป็นประโยคสั้นๆ และใน ประโยคนั้นจะต้องวาง ต สัพพนามในรูปทุติยาวิภัตติด้วย นิยมให้ ทุติยาวิภัตตินั้นมีรูปเป็น น์ หรือ เน แล้ววางไว้หลังกิริยา และเป็น ตัวสุดท้ายในประโยค เช่น : ตาต ย์ อิมสฺมึ กุเล ฯเปฯ สพฺพนต์ ตว ภาโร, ปฏิปชฺชาติ นนฺติ ฯ (๑/๖) จะเรียงว่า ต์ ปฏิปชชาที่ติ ก็ได้แต่ไม่นิยม และไม่นิยมเรียง ว่า ปฏิปชูชาติ ตนฺติ ฯ : กีทิโส นุ โข โส, ปสฺสิสสาม นนฺติ ฯ (๒/๓๙) จะเรียงว่า ต์ ปสฺสิสฺสามาติ ก็ได้แต่ไม่นิยม และไม่นิยมเรียง ว่า ปสฺสิสสาม ตนฺติ ฯ