คู่มือการแปลภาษาไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 314/374

๒๙๘ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ ไหน หรือในประโยคที่ยาวควรจะตัดทอนประโยคตรงไหน จึงจะไม่เสีย ความ ดังนี้เป็นต้น หากว่าตีความภาษาไทยไม่เป็น จับประเด็นไม่ถูก หรือตีความไปอีกอย่างหนึ่ง ก็จะแต่งได้ไม่ดีหรือไม่ถูกเรื่องไปเลย การที่จะต้องตีความก่อนนั้น ก็เพราะลักษณะภาษาไทยมีถ้อยคำ สำนวนหลากหลาย มีประโยคซับซ้อน และขาดความสมบูรณ์ในตัว แต่ ก็สามารถสื่อความหมายได้ เช่นข้อความว่า “ในชุมชนที่ตั้งอยู่เป็นปึกแผ่นในแผ่นดินแห่งหนึ่ง ซึ่งเรียกว่าบ้าน เมืองหรือประเทศนี้ จำต้องมีคน ๒ จำพวก คือ คนทำกินหนึ่ง คนปกครองหนึ่ง ในครอบครัวแห่งหนึ่ง มีแต่คนกินมาก มีคนหาน้อย ครอบครัวนั้นไม่ช้าก็จะถึงความล่มจม แต่ถ้าช่วยกันหาช่วยกันกินจึงจะ ตั้งอยู่ได้” ตามตัวอย่างข้างบนนี้ จำต้องตีความเสียใหม่ เพราะเป็นภาษา ไทยสันทัด คือมุ่งความเข้าใจในเนื้อหามากกว่ามุ่งไวยากรณ์ โดยจับ ประเด็นเนื้อหาว่ากำลังกล่าวถึงเรื่องอะไรอยู่ ประโยคจบลงแค่ไหน เป็นต้น เมื่อตีความในภาษาไทยได้แล้ว จะต้องมากำหนดตีความใน ภาษามคธอีกทอดหนึ่ง กล่าวคือต้องคำนึงถึงว่าความไทยที่ตีใหม่นั้นจะ สามารถนำมาแต่งเป็นภาษามคธได้หรือไม่ หรือเมื่อแต่งเป็นภาษามคธ แล้วจะยังคงเนื้อความเดิมอยู่หรือไม่ คือต้องคิดถึงหลักของทั้งสองภาษา มิใช่คํานึงถึงภาษาใดภาษาหนึ่งโดยเฉพาะ ขอให้นักศึกษาทําความเข้าใจ และตระหนักไว้เป็นเบื้องต้นก่อนว่า