คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 88/374

๓๒ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ จะเห็นได้ว่า เนื้อความก็ออกมาในรูปเดียวกันทั้งหมด แม้ ประโยคอื่นก็พึงเทียบเคียงโดยนัยนี้ ๒. น ที่ปฏิเสธมาคู่กัน ๒ ตัว ตัวแรกสนธิกับ เอว เป็น เนว นั้น นิยมเรียงตัวประธานที่เข้ากับกิริยาทั้งสองไว้ก่อนแล้วจึงวาง เนว ศัพท์แรกลงไป หาไม่แล้วประโยคหลังจะลอย เพราะ เนว คลุมประโยคไว้ทั้งหมดแล้ว เช่นตัวอย่าง หาตัวประธานไม่ได้ : อมุม ตยา กต์ สสส์ เนว อาโจทเป็น นสสติ, น อโนทเกน นสฺสติ ฯ (๑/๔๘) ถ้าเรียงใหม่ว่า อมุม เนว ตยา กต์ สสส์ อจฺโจทเกน นสสติ, น อโนทเกน นสุสติ ๆ ความก็จะกลายเป็นว่า ข้าวกล้าที่เธอปลูก แล้วย่อมไม่เสียเพราะน้ำมาก ประโยคหลังเลยทำให้ดูเหมือนขาดประธาน แม้จะพอเดาออกก็ตาม จึงดูประโยคต่อไปนี้เทียบเคียง : อญฺเญ ภิกขุ เตหิ สุทธี เนว เอกโต นิสีทนุติ น ติฏฺฐนฺติ ฯ (๑/๕๙) ส่วนตัวอย่างสุดท้ายว่า เนว พราหมณียา น มยุห์ ปารุปน ภวิสฺสติฯ (๕/๑) ท่านเรียงตัวประธานและกิริยาไว้ท้าย แต่ก็มีคติเหมือน เรียงไว้ต้น จะเรียงเสียใหม่ว่า : ปารุปน์ เนว พราหมณียา ภวิสฺสติ, น มยุห์ ฯ หรือ : ปารุปน์ เนว พราหมณิยา, น มยุห์ ภวิสฺสติ ฯ ดังนี้ก็ไม่ผิด