ข้อความต้นฉบับในหน้า
60 คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙
ตทา เอกทา อิทานิ เป็นต้น ให้เรียงไว้ต้นประโยค เช่น
:
: อกสุสา ภริยาย กุฉิย์ คพโภ ปติฏฐาสิ ฯ (๑/๓)
ตทา สาวตถิย์ สตฺต มนุสสโกฏิโย วสนฺติ ฯ (๑/๕)
๗. กาลสัตตมีรวม ซึ่งบ่งกาลใหญ่ ให้เรียงไว้หน้ากาลสัตตมี
ย่อย คือ จาก สมัย - ปี - เดือน - วัน เวลา ไปตามลำดับ เช่น
:
- ทิวส์ ปน สตฺถา ปจจูสกาเล โลก โวโลเกนโต......
อก สายหสมเย ภิกขู อิโต จิโต จ สโมสริตวา......
(๒/๘๒)
๔. วิสยาธาระ ถ้าเพ่งถึงที่อยู่อาศัยโดยเฉพาะของเจ้าของกิริยา
ที่ตนสัมพันธ์เข้าด้วย เช่น กุฏิ วิหาร บ้าน ถ้ำ นิยมเรียงไว้หน้าบท
ที่ตนขยาย เพราะเป็นที่อยู่เฉพาะของประธานในประโยคเท่านั้น เช่น
: อายสฺมา หิ มหากสฺสโป ปิปผลิคูหาย์ วิหรนฺโต (๕/๖)
: ตาปี สตฺถา คนธกุฏิย์ นิสินฺโน ฯ
๙. วิสยาธาระ ถ้าเพ่งถึงที่อยู่กว้างๆ เช่น คาม นิคม ชนบท
เมือง เป็นต้น ซึ่งมิใช่เป็นที่อยู่เฉพาะของประธานในประโยคเท่านั้นให้
เรียงไว้ต้นประโยคหน้าตัวประธานอีกทีหนึ่ง เช่น
: ตทา สาวตถิย์ สตฺต มนุสฺสโกฏิโย วสนฺติ ฯ (๑/๕)
: สาวตถิย์ กร อทินนปุพฺพโก นาม พราหมโณ
อโหสิ ฯ
ๆ (๑/๒๓)
๑๐. วิสยาธาระ ถ้ามาร่วมกันหลายตัว นิยมเรียงที่มีความหมาย
กว้างๆ ไว้หน้าเหมือนคลุมไว้ทั้งหมด เรียงที่มีความหมายแคบๆ ไว้หลัง