ข้อความต้นฉบับในหน้า
การเรียงประโยคอธิบายความ ๒๗๕
สละสลวย
ความไทย
: พระวินัยธรแสดงว่า แม้ลักษณะของอุปจารบ้าน
ก็คือร่วมในสถานที่ตกของก้อนดิน ที่ถูกขว้างไป
เป็น
ไม่ใช่
หรือเป็น
เหมือนอย่างพวกเด็กหนุ่ม เมื่อจะทดลองกำาลัง
ของตนจึงเหยียดแขน (เต็มที่) ขว้างก้อนดินไป
ฉะนั้น ส่วนพระสุตตันติกะทั้งหลาย กล่าวว่า ก้อน
ดินที่ขว้างไปโดยทำนองไล่กา ฯ
: ตสฺส ลักขณมปิ ยถา ตรุณมนุสสา อตฺตโน พล
ทสเสนตา พาหุ ปสาเรตวา เลณฑ์ ขิปนฺติ เอว
ขิตฺตสฺส เลณฑสส ปตนฏฐานพุภนฺตรนฺติ วินย
ธรา ๆ สุตฺตนฺติกา ปน กากวารณนิยเมน
จิตตสสาติ วทนฺติ ฯ (วิสุทฺธิ ๑/๔๙)
: กากวารณนิยเมน จิตโต เลณฑูติ ๆ (ไม่ถูก)
- การวารณนิยเมน จิตต์ เลณฑนติ ๆ (ไม่ถูก)
ทั้งนี้ เพราะประโยคหลังท่านละคำว่า เลณฑสุส
ปตนฏฐาน ดนตรี ไว้นั่นเอง
ขอให้ดูประโยคต่อไปนี้ เป็นตัวอย่างเปรียบเทียบ
อิธ ภิกขุ อนุตรฆร์ ปวิฏโฐ วีถี ปฏิปนฺโน โอกขิตตจกขุ
ยุคมตฺตทสสาวี สโต คจฉติ, น หตุ โอโลเกนฺโต,
น อสส์, น รถ, น ปตฺติ, น อิตถี, น ปุริส
โอโลเกนฺโต, น อุทธ์ โอโลเกนฺโต, น อโธ โอโลเกนฺโต,
น ทิสาวิทิสมปี เปกฺขมาโน คจฺฉติ (วิสุทธิ์ ๑/๒๓)