คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 262/374

๒๔๖ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ เป็น ปเวเทติ ต่อไป ฯ บทว่า สย์ คือ เอง คือ เป็นผู้อัน ๆ คนอื่นมิได้แนะนำ ๆ บทว่า อภิญญา คือ รู้ยิ่ง อธิบายว่า ทราบด้วยญาณอันยิ่ง ๆ บทว่า สัจฉิกตวา คือ ทำให้ประจักษ์ ฯ บทว่า ปเวเทติ คือ ให้รู้ คือ ให้ทราบ ได้แก่ ประกาศ ฯ : สย์ อภิญญา สจฺฉิกตวา ปเวเทตีติ เอตฺถ ปน สยนฺติ สาม อปรเนยโย หุตวา ๆ อภิญญาติ อภิญฺญาย อธิเกน ญาเป็น ญตวาติ อตฺโถ ฯ สจฺฉิกตุวาติ ปญฺจกฺข์ กตฺวา ฯ ปเวเทตีติ โพเธติ ญาเปติ ปกาเสติ ฯ (สมนฺต ๑/๑๓๔) (๕) ในกรณีที่มีการแก้ค่าในบทตั้งหลายๆ คํา บทแก้ก็ต้องใส่ค่า ในบทตั้งซึ่งมิได้แก้ไว้ในประโยคร่วมกับบทแก้ที่ต้องการแก้ด้วย หาก แก้ทุกบทในบทตั้งก็ดำเนินการไปตามปกติ เช่น ความไทย : สองบทว่า สีเล ปติฏฐาย ความว่า ดำรงอยู่ในศีล ฯลฯ บทว่า สปญฺโญ คือ ผู้มีปัญญา ด้วยปัญญา ตั้งแต่ปฏิสนธิอันประกอบด้วยไตรเหตุ ๆ บาท พระคาถาว่า จิตต์ ปญฺญญฺจ ภาวย์ ความว่า เจริญสมาธิและวิปัสสนา ฯ เป็น สีเล ปติฏฺฐายาติ สีเล จัตวา ๆ สปญฺโญติ กมฺมุมชติเหตุกปฏิสนฺธิปญฺญาย ปญฺญวา ๆ จิตต์ ปญฺญญฺจ ภาวยนฺติ สมาธิญเจว วิปสฺสนญจ ภาวยมาโน ฯ (วิสุทฺธิ ๑/๔)