ข้อความต้นฉบับในหน้า
ศัพท์และความหมาย ๒๐๓
=
ตสฺส ตตฺถ คน
ความไทย :
ความเป็นไปของท่าน ข้าพเจ้าอยากฟัง
ตัว ปวตฺติ โสตุกาโมมุติ ฯ
=
=
ตัว ปวตฺตน์ โสตุกาโมมุติ ฯ
ความไทย : ก็อันบุคคลผู้ได้สหายรูปนี้อยู่ด้วยกัน สมควรแล้ว
=
=
=
เอวรูป์ หิ สหายก์ ลภนฺเตน เอกโต วสิต ยุตต์ ฯ (๑/๕๖)
เอวรูป์ หิ สหายก ลภนฺตสฺส เอกโต วสน์ ยุตต์ ฯ
เอวรูป์ หิ สหายก์ ลภนฺตสฺส เอกโต วสนภาโว ยุตฺโต ฯ
ความไทย : เมื่อไม่ได้ การเที่ยวไปคนเดียวเท่านั้น ประเสริฐกว่า
=
อลภนฺตสฺส เอกจาริกภาโว ว เสยฺโย ฯ (๑/๕๖)
=
อลภนฺตสฺส เอกสฺส จรณ์ เสยฺโย ๆ
=
=
อลภนฺตสฺส เอกสฺส จริต เสยฺโย ฯ
อลภนฺตสฺส เอกจาโร เสยฺโย ฯ
ตามตัวอย่างที่แสดงมานี้ จะเห็นได้ว่าแม้จะแปลงศัพท์ไปในรูป
ต่างๆ แล้ว ความก็ยังคงเดิม แม้จะแปลยืดยาดไปบ้าง ก็ไม่เสียความ
อย่างใด เพราะฉะนั้นหากนักศึกษาจะแปลงศัพท์ใช้ในประโยค ก็ควร
ดำเนินตามแบบนี้ แต่ต้องปรุงศัพท์ทั้งศัพท์ที่แปลง และศัพท์ที่ประกอบ
เช่น บทขยาย และบทกิริยา ให้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ และวางไว้
ให้ถูกหลักการเรียงด้วย มิใช่แปลงเฉพาะศัพท์ที่ต้องการ แต่ศัพท์
ประกอบมิได้แปลงให้เข้ารูปเข้าเรื่องด้วย ก็จะกลายเป็นผิดไปเสีย
ตัวอย่าง เช่น