การแปลและการใช้ศัพท์ในภาษาไทยโบราณ : หน้า 112/374

๙๖ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : เถโร ติ อิตถี อตฺตโน กมุมนต์ กโรนต์เยว ทิสวา น อุปสงฺกมิ ฯ ๒) : แม่โคนมทั้งหลายได้ยืนเบียดกันในที่ประมาณ อุสภะหนึ่ง : อุสามตฺเต ฐาเน คาวิโย อญฺญมญญ์ อุปนิสนฺตา อฏฐ์สุ ฯ กรณีเช่นนี้ รวมถึงศัพท์ที่เป็นวิกติกัตตาด้วย ซึ่งบางทีก็ใช้ผิด ลิงค์กัน เช่น ๓) : ภิกษุทั้งหลาย ในหญิงเหล่านั้น พวกอุบาสิกาที่เป็น โสดาบันก็มี ที่เป็นสกิทาคามีก็มี ที่เป็นอนาคามี ก็มี........ : สนฺเตตฺถ ภิกฺขเว อุปาสิกาโย โสตาปนนา, สนฺติ สกทาคามี, สนฺติ อนาคามี.... (ผิด) : ข้าแต่พระแม่เจ้า ขอพระแม่เจ้าจงเป็นสุข มีอายุ ยืนเถิด : อมุม สุขี โหหิ ทีฆายุกา ฯ ในตัวอย่างทั้ง ๔ ประโยคนี้ ใช้อัพภันตรกิริยาและวิกติกัตตาผิด ลิงค์ทั้งสิ้น ที่ถูกต้องเป็นดังนี้ ประโยคที่ ๑) กโรนต์ ต้องเป็น กโรนฺติ ประโยคที่ ๒) อุปนิสนฺตา ต้องเป็น อุปนิสนฺติโย ประโยคที่ ๓) สกทาคามี ต้องเป็น สกทาคามินิโย