สำนวนนิยม ๑๖๙ : หน้า 185/374

สำนวนนิยม ๑๖๙ ธมมกลิโก พระนักเทศก์ (๖/๒๕๑๖) กเถหิ อาวุโส ว่าไปเลย คุณ (๖/๒๕๑๖) กถา วาจาสำหรับกล่าว (๖/๒๕๑๖) โหตุ ไม่เป็นไร (๖/๒๕๑๖) วิสภาโค ไม่ถูกกัน (๖/๒๕๑๖) อคุโณ โทษมิใช่คุณ (๔/๒๕๑๗) ปุรตฺถิมวตฺถุมฺปิ ที่อันมีในทิศตะวันออกบ้าง (๔/๒๕๑๗) ขาทนฺโต จ วิกกีฌนโต จ กินบ้างขายบ้าง (๔/๒๕๑๗) วตฺตปฏิวตฺต์ วัตรปรนนิบัติ (๕/๒๕๑๗) นตฺถิภาโว ภาวะที่ไม่มี..... (๖/๒๕๑๗) อลงฺกริตฺวา แต่งตัวเต็มที่ (ทำจนพอ) (๖/๒๕๑๗) อุจจาสทท์ มหาสทท เสียงเอ็ดเสียงดัง (๕/๒๕๑๘) อจฉราคณปริปุณฺโณ ปราสาทที่นางอัปสรเต็มปรี่ (๖/๒๕๑๘) (ปาสาโท) อิสฺสรญฺญาตกานํ พวกญาติที่เป็นใหญ่เป็นโต (๖/๒๕๑๘) คนฺโภ สัตว์ผู้กำเนิดในครรภ์ (๕/๒๕๒๐) ชาตมงฺคลทิวเส ในวันมงคลวันเกิด (๕/๒๕๒๐) มรณสฺสติ การระลึกถึงความตาย (๖/๒๕๒๑) โพธเนยยพนธเว เหล่าสัตว์ผู้เป็นเผ่าพันธุ์ที่ พอจะแนะนําเพื่อตรัสรู้ได้ (๕/๒๕๒๒) ชนปทมนุสฺส มนุษย์บ้านนอก (คนบ้านนอก) (๕/๒๕๒๒) ตามตัวอย่างที่ยกมานี้ จะเห็นว่าเป็นศัพท์ธรรมดาๆ นี้เอง