ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑๘๖ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙
เป็น
: ปาฏิโมกฺเขน สุเตน วา อสฺสเตน วา โก อตฺโถ
ความไทย : จะมีประโยชน์อะไร ด้วยคุณที่ลี้ลับ อันท่านแสดง
เป็น
แก่มหาชนเพราะเหตุบาตรไม้ผุๆ
: ฉวสุส ทารุมยปตฺตสฺส การณา ปฏิจฉนุนคุคุเณน
มหาชนสฺส ทสฺสเตน โก อตฺโถ (๖/๖๑)
การใช้ อล์ ศัพท์
อล์ ศัพท์ ใช้ในความหมาย ๒ ประการ คือ ในความหมาย
ปฏิเสธ แปลว่า “อย่าเลย, พอละ, พอที, พอกันที” และในความหมาย
แห่ง อรห ศัพท์ แปลว่า “ควร, เพียงพอ, อาจ” มีวิธีใช้และหลัก
การพอเป็นข้อสังเกตดังนี้
(๑) ในประโยคที่ปฏิเสธเฉยๆ ว่า อย่าเลย แล้วขึ้นประโยคใหม่
ต่อไป ให้เรียง อล์ ไว้ต้นประโยค ทีเดียว
ความไทย : อย่าเลย พระคุณเจ้า คุณแม่ของผมจะดุเอา
: อล์ อยุย, มาตา เม ตชเชสสติ (๓/๓๘)
ความไทย : พอทีเถอะ พวกคุณ พวกคุณอย่าเศร้าโศก อย่า
เป็น
เป็น
ร่าไรไปเลย
: อล์ อาวุโส, มา โสจิตฺถ มา ปริเทวิตถ
(สมนฺต. ๑/๕)
(๒) ในประโยคปฏิเสธ ที่ระบุสิ่งที่ถูกปฏิเสธและผู้ปฏิเสธไว้ด้วย
ให้เรียง อล์ ไว้ต้นประโยค เรียงผู้ปฏิเสธเป็นจตุตถีวิภัตติ (สมปทาน)