คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 130/374

๑๑๔ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ (๑) อนุต มาน ปัจจัย ใช้กับกิริยาอาการที่กำลังทำอยู่ เป็น ไปอยู่ หรือจะทําในอนาคตอันใกล้นี้ ซึ่งแปลว่า “เมื่อ” เช่น : อห์ ธมฺม สุณนฺโต ปีติ สภามิ ฯ : อนุสนธิ์ ฆเกตวา ธมฺม เทเสนฺโต อิม คาถมาหฯ (๒) ๓ ปัจจัย ใช้กับกิริยาที่ทำนาน เป็นไปนาน คือ ถ้านั่งก็ นั่งนาน ถ้านอนก็นอนนาน เช่น นิสินฺโน ฐิโต อาคโต เป็นต้น ศัพท์ เหล่านี้แสดงถึงกิริยาอาการว่าทำอยู่นานทั้งสิ้น ดังตัวอย่าง : : สามเณโร ตตฺถ นิมิตต์ คเหตุวา ฯเปฯ ตสฺสา สนฺติก คโต ฯ (๑/๑๔) มาณโว กึ โอภาโส นาเมโสติ ปริวตฺติตวา นิปฺปนฺโน ว สตาร์ ทิสวา ฯเปฯ (๑/๒๕) (๓) ตูนาท ปัจจัย มี ตวา เป็นต้น ใช้กับกิริยาอาการที่ แสดงการกระทำไม่นาน ทำกิริยานี้เบ็ดเสร็จแล้วก็ไปทำกิริยาอื่นต่อไป ไม่หยุดค้าง เป็นไปเรื่อยๆ ตามลำดับ เช่น : อเถกทิวส์ มหาปาโล อริยสาวเก คนธมาลาทิหตุเถ วิหาร คจฺฉนฺเต ทิสวา “อย์ มหาชโน กุรี คนที่ติ ปุจฉิตวา “ธมฺมสฺสวนายาติ สุตฺวา “อห์ปิ คมิสสามีติ คนตวา สัตถาร วันทิตวา ปริสปริยตฺเต นิสีทิ ฯ (๑/๕) กาลพิเศษ กาลพิเศษ หมายถึง กาลที่นอกเหนือไปจากกาลที่กล่าวแล้ว ซึ่ง ส่วนมากมาเดี่ยวๆ แต่กาลพิเศษนี้มาเป็นคู่ๆ ใช้เป็นคู่ๆ เป็นกิริยาที่ทำ