คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 238/374

๒๒๒ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ (๑) ตัวอนภิหิตกัตตา คือ ผู้ทำกิริยานั้น จะต้องกลับเป็นตัวประธาน มีรูปเป็นปฐมาวิภัตติ (สูเทน เป็น สูโท) (๒) ตัวกรรม (วุตฺตกมฺม) ซึ่งเป็นตัวประธาน จะต้องกลับเป็น ตัวอวุตฺตกมฺม ( ง) ประกอบด้วย ทุติยาวิภัตติ (โอทโน เป็น โอทน์) (๓) ตัวกิริยา ซึ่งประกอบด้วยปัจจัยในกัมม. จะต้องประกอบ ด้วยปัจจัยในกัตตุ ตัวใดตัวหนึ่งใน ๑๐ ตัว แล้วแต่ว่ากิริยานั้นจะอยู่ใน หมวดธาตุอะไร (ปริยเต เป็น ปจติ) (๔) ถ้ากิริยานั้นเป็นกิริยากิตก์ ต ปัจจัย อาจเปลี่ยนเป็นกิริยา อาขยาตในรูปอดีตกาลได้ แม้จะเพิ่ม อ อาคม เข้ามาด้วยก็ได้ไม่ผิด ตัวอย่าง ความไทย : พ่อครัวหุงข้าวสุก กัมม. : สูเทน โอทโน ปริยเต ฯ กัตตุ สูโท โอทนํ ปจติ ฯ หลักนี้ถือว่าเป็นแม่บทต้องจำให้ได้แม่นยำ และควรถือว่าเป็น หลักในการแปลงประโยคกัมม. เป็นกัตตุ. เลยทีเดียว ดูตัวอย่างอื่นเทียบเคียง : ความไทย เดี๋ยวนี้เอง เราได้ยินเสียงขับอย่างหนึ่งแล้ว กัมม. : อิทาเนเวโก คีตสทฺโท สูยิตฺถ ฯ (๑/๑๕) กัตตุ : อิทาเนเวก คีตสทท์ อสโสสี ๆ หรือ : อิทาเนวาห์ เอก คีตสทท์ สุณี ฯ