คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 106/374

๙) คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : อเถิกทิวส์ มหาปาโล ฯเปฯ ทิสวา “อย์ มหาชโน กุห์ คนตีติ ธมฺมสฺสวนายาติ “อห์ปิ คมิสสามีติ คนตวา ฯเปฯ ขอให้สังเกตว่า ประโยคที่เรียงใหม่ แม้จะไม่ผิด แต่ก็มองดูห้วนๆ ไม่สละสลวยเลย เพราะฉะนั้นในระหว่าง อิติ สองศัพท์ ควรจะมีกิริยา คั่นกลางอยู่ วิธีเรียงปัจจัยในอัพยยศัพท์ ปัจจัยในอัพยยศัพท์ คือ โต ตร ตฺถ ท ธ ธิ ที่ ห์ ริญจน์ ว ที่ใช้ประกอบกับนามนามบ้าง สัพพนามบ้าง ได้รูปเป็น ตโต กุโต ตตฺร อิธ กห์ เป็นต้น เมื่อนำไปเรียงเข้าประโยค นิยมใช้โดดๆ มีรูป เป็นวิเสสนะซึ่งไม่ต้องใส่นามเจ้าของที่ตนขยายเข้ามาทํากับ แปลผู้แปลต้องโยกศัพท์นามเจ้าของเอาเอง เช่น แต่เวลา : พระธรรมเทศนานี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัส ณ ที่ไหน : อย์ ธมฺมเทสนา กตฺถ ภาสิตาติ ฯ จะเรียงว่า อย์ ธมฺมเทสนา กตฺถ ฐาเน ภาสิตาติ ฯ ไม่ได้ : ท่านมาจากที่ไหน : กุโต อาคโตสีติ ฯ จะเรียงว่า กุโต ฐานโต อาคโตสีติ ฯ ไม่ได้ ถ้าจะใสนามเจ้าของเข้าไว้ด้วย ต้องไม่ใช้ปัจจัยเหล่านี้ ต้องใช้ สัพพนามตรงๆ และถ้าใช้สัพพนามต้องใส่นามเจ้าของกำกับด้วย ถ้า