การใช้ลิงค์ในวิชาแปลไทยเป็นมคธ : หน้า 111/374

เรื่องลิงค์ ไวยากรณ์และสัมพันธ์ ๙๕ เรื่องลิงค์นี้ทำความยุ่งยากให้แก่นักศึกษาวิชาแปลไทยเป็นมคธไม่ น้อย ด้วยบางครั้งแม้จำศัพท์ได้แล้ว แต่ไม่อาจตัดสินใจได้ว่า เป็น ลิงค์อะไร ฉะนั้นจึงจำเป็นอยู่เองที่ต้องใช้ความสังเกตให้มาก โดย สังเกตจากบทที่เป็นบริวารของศัพท์นั้น เช่น บทวิเสสนะ และ อัพภันตรกิริยา เป็นต้น ซึ่งก็พอให้ทราบได้ ถ้าจำลิงค์ผิดหรือใช้ลิงค์ผิด แล้วก็อาจทำให้ปรุงบทวิเสสนะและบทอัพภันตรกิริยาผิดไปด้วย เช่น : เทวดาเหล่านั้นเที่ยวไปในสวนนันทวันนั้นอยู่ ได้พบพระ เถระแล้ว : เต เทวตา ตสฺมึ นนทวน วิจรนฺตา เถร อปสฺสึสุ ฯ : แก้วมณีที่วางอยู่บนเตียงนั้น กลิ้งตกลงบนพื้นแล้ว : ตาม มญฺเจ ปิติ มณี ปริวตฺเตตวา ตเล ปติ ฯ จะเห็นได้ว่า ตัวอย่างนี้ใช้วิสสนะ และอัพภันตรกิริยาผิด ประโยคแรกอาจเข้าใจว่า เทวตา เป็น 1 จึงใช้วิเสสนะเป็น เต และใช้ กิริยาเป็น วิจรนุตา ประโยคหลังอาจเข้าใจว่า มณี เป็น น. จึงใช้ วิเสสนะเป็น สปิติ ที่ถูก เทวตา เป็น อิต. มณี เป็น ปุ อนึ่ง บางครั้งจ่าลิงค์ได้แม่นยำา แต่ประกอบอัพภันตรกิริยา คือ อนุต ปัจจัยผิด โดยเฉพาะในรูป อิต. ไม่ได้ลง อี ตามหลักไวยากรณ์ เช่น ๑) : พระเถระเห็นหญิงนั้นง่วนทำงานของตนอยู่ จึงไม่ : เข้าไปหา