ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑๓๖ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙
ขอให้ดูประโยคต่อไปนี้ เพื่อเปรียบเทียบกัน
: ภนฺเต อห์ ปุพเพ สามเณโร, อิทานิ ปนมติ คิ
ชาโต, ปพฺพชนโตปิจาห์ น สทธาย ปพฺพชิโต, มคฺค-
ปริปนถาเยน ปพฺพชิโต ฯ (๑/๑๕)
: มย์ หิ ธรมานสุส พุทฺธสฺส สนฺติกา กมฺมฏฺฐานํ ค
เหตุว่า อาคตา ฯ (๑/๔)
: อิมินา การเณนาห์ อิมินา อภิสปิโต ฯ (๑/๓๙)
จะเรียงเสียใหม่ว่า
: ภนฺเต ปุพเพ สามเณโร อโหส, อิทานิ ปน คิ
ชาโตมุติ ฯเปฯ
: ธรมานสุส หิ พุทฺธสฺส สนฺติกา กมฺมฏฺฐานํ เหตุวา
อาคตมุห์ ฯ
: อิมินา การเป็น อิมินา อภิสปิโตมุติ ฯ
อย่างนี้ก็พอใช้ได้ เพราะแต่ละประโยคมีกิริยาบ่งตัวประธานอยู่
ถือว่าเป็นประโยคที่สมบูรณ์เหมือนกัน
เรื่องการเขียน
มีนักศึกษาจำนวนไม่น้อยที่เขียนภาษามคธผิดหลักไวยากรณ์ ทั้งๆ
ที่ใช้ศัพท์ถูกต้องแล้ว แต่ว่าเขียนผิด จะด้วยความพลั้งเผลอหรืออะไร
ก็ตาม ก็อาจทำให้เสียคะแนนได้ ยิ่งเป็นชั้นประโยคสูงๆ ด้วยแล้ว