คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 54/374

๓๘ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : ตสฺเสกปุตฺตโก อโหสิ ปิโย มนาโป ฯ (๑/๒๓) : มจฺฉาน ขีณภาโว วิย อิเมล์ โภคานํ อภาโว ๆ : มฏฐกุณฑลี พริอาลินเท นิปนนากาเรน ตสฺส อนฺโต ปญฺญาย ๆ (๑/๒๔) ศัพท์ว่า โว โน เนส์ ที่ใช้เป็นนิทธารณะ เมื่อมีบทอื่นนำหน้า อยู่แล้ว ก็เรียงอย่างปกติธรรมดาตามลำดับ เช่น : สเจ ปน โว เอโกปิ อปฺปมตฺโต อภิวิสสฯ (๖/๔) แต่ถ้าไม่มีบทอื่นนำหน้า จะต้องเรียงไว้หลังบทนิทธารณียะ เพราะ โว โน เนส เรียงไว้ต้นประโยคไม่ได้ เช่น : โก นิธ กนฺทติ พาลุยตโร ฯ (๑/๒๘) : เอโกปี จ เนส อปปมาท์ นาปชช ฯ (๖/๔) ส่วนฉัฏฐีวิภัตติที่ใช้ในประโยคอนาทรนั้น จักได้กล่าวเป็นส่วน หนึ่งข้างหน้า วิธีเรียงสัตตมีวิภัตติ บทสัตตมีวิภัตติ มีวิธีเรียงค่อนข้างจะสับสนพอสมควร เพราะ วิธีการเรียงไม่ค่อยแน่นอนตายตัว แล้วแต่ศัพท์ที่นำมาใช้จะเป็นศัพท์ ประเภทไหนและกินความเพียงใด ฉะนั้นจึงวางหลักแน่นอนตายตัวลง ไปไม่ได้ แต่ก็พอจะจับเค้าพอเป็นแนวทางได้ ดังนี้ ๑. เมื่อทำหน้าที่ขยายบทประธาน หรือบทอื่นที่เป็นนาม นิยม