ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑๕๐ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙
:
กุฏมพิโก เต สญฺชานิตวา นิสีทาเปตวา กตปฏิสนถาโร
“ภาติกาเถโร เม กุหินฺติ ปุจฉฯ (๑/๑๓)
: นางยักษ์มาด้วยเพศหญิงสหายของนาง ถามว่า เพื่อน
หญิงของฉันอยู่ไหน
: ยกขินี ตสฺสา ปิยสหายิกาวณเณน อาคนฺตฺวา กุห
เม สหายิกาติ ปุจฺฉิ ฯ (๑/๔๕)
: ตอบว่า เพื่อนของข้าพเจ้ามีอยู่คนหนึ่ง ๆ ถามว่าเขาอยู่
ไหน ๆ
: อตฺถิ เม เอโก สหายโกติ ฯ กุรี โสติ ฯ (๒/๒)
ถ้าถามถึงสิ่งที่เห็นตัวตนอยู่ ต้องใส่กิริยาด้วย
: มหาชนนี้จะไปไหนกัน
:
อย์ มหาชโน กุรี คจฺฉตีติ ฯ (๑/๕)
: ก็ท่านขอรับ พระคุณเจ้าจักไปไหน
: อยโย ปน ภนฺเต กุห์ คมิสสตีติ ฯ
เช่น
(๓) ประโยคคำาถามในท้องเรื่อง ซึ่งผู้พูดหรือผู้เขียนเป็นผู้ถาม
เอง และตอบเอง อย่างนี้ในประโยคคำถามนิยมใส่ อิติ กำกับท้าย
ประโยค ประโยคคำตอบไม่ต้องใส่ เช่น
: อย์ ธมฺมเทสนา กตฺถ ภาสิตาติ ฯ สาวตถิย์ ฯ
ก อารพภาติ ฯ จกฺขุปาลเถร ฯ (๑/๓)
(๔) ประโยคตอบคำถามไม่นิยมลอกคำถาม คือไม่ต้องใส่คำถาม
เข้ามาในประโยคตอบ ให้ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ให้เรียงเฉพาะคำตอบ