คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 110/374

๙๔ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ กาล บท วจนะ บุรุษ ธาตุ วาจก ปัจจัย ครบทั้ง ๔ ประการ พูดอีกทีก็คือว่า ต้องให้ศัพท์นั้นๆ ผ่านโรงงานเข้าเครื่องปรุงเสีย ก่อน จึงค่อยน่าออกมาใช้นั่นเอง และเข้าโรงงานไหนมาก็ต้องให้ถูกแบบ แผนของโรงงานนั้น เช่น โรงงานนาม โรงงานอาขยาต ก็ให้ถูกกฎเกณฑ์ ดังกล่าวมาแล้ว แม้เรื่องสัมพันธ์ก็สำคัญไม่น้อย ศัพท์ที่ถูกปรุงได้ถูกต้องตาม หลักไวยากรณ์ดีแล้ว แต่น่าไปวางในประโยคผิดที่ ทําให้ผิดหลักสัมพันธ์ ไป หรือวางถูกที่เหมือนกัน แต่ผิดไวยากรณ์เสียอีก ทำให้สัมพันธ์เข้า กันไม่ได้ เช่นนี้ถือว่าผิดทั้งนั้น รวมความว่าทั้งไวยากรณ์และสัมพันธ์ ต้องให้เป็นไปถูกต้องคู่กันไปเสมอ ต่อไปนี้จะได้แสดงกฎเกณฑ์การใช้ไวยากรณ์และสัมพันธ์ที่ ปรากฏว่า นักศึกษาชอบใช้ผิดและทำให้เสียคะแนนบ่อยๆ บางครั้งถูก ปรับถึงตก เพราะผิดไวยากรณ์และสัมพันธ์ในที่ไม่ควรผิดก็มี ซึ่งพอ สรุปแยกกล่าวเป็นหัวข้อๆ ได้ดังนี้ ๑. เรื่องลิงค์ ๕. เรื่องวาจก ๒. เรื่องวจนะ ๓. เรื่องวิภัตติ ๔. เรื่องกาล ๖. เรื่องปัจจัย ๗. เรื่องสัมพันธ์ ๘. เรื่องการเขียน