ไวยกรณ์และสัมพันธ์ในภาษาไทย : หน้า 115/374

ไวยากรณ์และสัมพันธ์ ๙๙ (๖) ศัพท์สัพพนาม คือ อิม มักใช้ผิดโดยสับลิงค์กันเสมอ เช่น : เขาพบเพื่อนคนนี้แล้วจักเป็นอยู่ได้ : โส อิท สหาย ทิสวา ชีวิสสติ ฯ (อิท - น, สหาย์ - ปุ.) : โอหนอ ทานนี้น่าอัศจรรย์จริง : อโห วตาย ทาน อจฉริย์ ฯ (อย - ปู่, ทานํ - น.) เรื่องวจนะ เรื่องวจนะนี้ ความจริงไม่น่ามีปัญหา เพราะมีเพียง ๒ วจนะ เท่านั้น แต่ก็มีปัญหาเกิดขึ้นบ่อยๆ ส่วนมากมักจะเกิดเพราะนักศึกษา “เผลอ” โดยไม่คิดหรือคิดไม่ถึง หรือโดยความประมาท หรือโดยวิธี ใดก็ตาม เมื่อเขียนลงไปแล้วก็จัดเป็นผิดทั้งสิ้น แม้จะผิดเพราะความ เข้าใจผิดก็ตาม เมื่อใช้วจนะผิดแล้วก็ทำให้ความหมายผิดตามไปด้วย ทั้งบางเรื่องก็ผิดหลักความจริงเสียด้วย เช่น : อนาถปิณฑิกเศรษฐีก็ดี นางวิสาขามหาอุบาสิกาก็ดี เมื่อ ไปไม่เคยมีมือเปล่าไป ด้วยคิดว่า พระหนุ่มเณรน้อย ทั้งหลายจักแลดูมือเรา เป็น : อนาถปิณฑิกเสฏฐิปิ วิสาขาปี มหาอุบาสิกา ฯเปฯ คจฉนฺตา จ “ทหรสามเณรา โน หตุถ์ โอโลเกสฺสนฺตีติ ตุจฉหตุถา น คตปุพฺพา ฯ (๑/๔)