คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 332/374

๓๑๖ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ ที่เห็น และพบกันบ่อยในปกรณ์ทั้งหลาย ซึ่งเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าประโยค แบบ เพราะถือว่ามีแบบแผนที่ค่อนข้างตายตัวแล้ว หากจะแต่งเป็น อย่างอื่นไป แม้จะได้ความหมายตามที่ต้องการ แต่ก็ผิดความนิยม ทางภาษา เมื่อผิดความนิยมไปอย่างนี้ก็ถือว่าแต่งผิดไม่เป็นที่ยอมรับ ของผู้รู้ทั้งหลาย เพราะฉะนั้นนักศึกษาจำต้องทราบความนิยมทาง ภาษาเช่นนี้ไว้ด้วย เพื่อจะได้ชื่อว่าเป็นนักแต่งไทยเป็นมคธที่ดี และ รักษาแบบแผนไว้ได้ โดยจะแสดงประโยคเช่นนี้เป็นประโยคๆ ไป ประโยคพุทธพจน์ ประโยคพุทธพจน์ คือข้อความที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้มีหลักฐาน อ้างอิงได้ เมื่อมีข้อความเช่นนี้ในสำนวนไทยที่กำหนดให้แต่ง พึงระวัง และต้องพิถีพิถันเป็นพิเศษ มีข้อที่นิยมปฏิบัติดังนี้ ๑. ในกรณีที่สํานวนไทย มีข้อความที่บ่งว่าเป็นพระพุทธพจน์จริง นิยมแต่งให้ถูกต้องตรงกับข้อความที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้จริงๆ แม้สํานวน ไทยนั้นจะแปลหรือให้ความหมายไม่ตรงกับพระพุทธพจน์นัก ก็ต้อง แต่งให้ถูกพระพุทธพจน์ ถึงจะตัดสำนวนไทยที่เป็นพุทธพจน์ออก ก็ต้อง ทําและข้อวามนั้นนิยมแต่งอยู่ภายใน “อิติ” เพื่อเป็นหลักฐานว่าเป็น พระพุทธเจ้าตรัสไว้อย่างนี้จริง เช่น ไทย : การอนุโมทนาในโรงฉัน เป็นพระบรมพุทธานุญาต มี พระบาลี เป็นหลักยืนยันอยู่ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เรา อนุญาตอนุโมทนาในโรงฉัน ดังนี้