ข้อความต้นฉบับในหน้า
๒๗๒ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙
สยน์ รูปรวมกันจะต้องเป็น สยนาสน์ ขอนักศึกษา
พึงพิเคราะห์ให้ละเอียดเถิด
ขอให้
ยังมีตัวอย่างเปรียบเทียบอีกมาก และหลายรูปแบบ
นักศึกษาพึงทําความเข้าใจให้ถ่องแท้ในทุกๆ แบบ ก็จะเป็นอุปการะต่อ
ไปในการแต่ง เมื่อเข้าใจการเดินรูปประโยคเสียแล้ว ย่อมสามารถจะ
วิเคราะห์ได้ทุกๆ รูปแบบ ขอให้เข้าใจให้ลึกซึ้งเป็นใช้ได้
(๕) ในกรณีที่สำนวนไทยมีข้อความซ้ำกันหรือมีข้อความสั้นๆ
ห้วนๆ ไม่บ่งว่าเป็นวิภัตติอะไร ท่านมีวิธีเรียงศัพท์ใช้ศัพท์โดยเฉพาะ คือ
ตัดคำที่ซ้ำกันออกเสีย เหลือไว้เฉพาะที่ไม่ซ้ำกัน ทั้งนี้ เพื่อความสละ
สลวยของภาษาซึ่งมีเช่นนี้ทุกภาษา เช่น ในภาษาไทยว่า
ถาม : คุณจะไปไหน
ตอบ : วัดครับ (คำเต็ม ไปวัด)
ถาม : ไปทำไมล่ะ
ตอบ : ธุระ ครับ (คำเต็ม ทำธุระ)
เพียงเท่านี้ก็เข้าใจความหมายกันได้แล้ว ลักษณะเช่นนี้ แม้ใน
ภาษาบาลีท่านก็นิยมใช้ แต่เวลาแปลท่านมักจะแปลออกศัพท์ทั้งหมด
เพื่อทดสอบภูมิของผู้ศึกษาดู หรือแปลห้วนๆ ไม่ออกสำเนียงอายตนิบาต
ทำให้นักศึกษางงได้เหมือนกัน ดังนั้น จึงควรศึกษาให้เข้าใจในความนิยม
ของภาษาเช่นนี้ คือ
๕.๑ ข้อความจะต้องมีความบริบูรณ์ในประโยคใดประโยคหนึ่ง
จะเป็นประโยคแรกหรือประโยคหลังก็ได้ แต่นิยมแต่งประโยคแรกสมบูรณ์