การใช้ไวยากรณ์และสัมพันธ์ในภาษาไทย : หน้า 117/374

ไวยากรณ์และสัมพันธ์ 000 เช่น อุทก์ นภา วาลุกา นิพฺพานํ เวลา สปปิ เป็นต้น ไม่มีใช้เป็นรูป พหุ. ว่า อุทกานิ นภาโย นิพพานาน เป็นต้น (๒) ถ้าเพ่งกำเนิดเดิม ไม่มุ่งถึงประเภท หรือจำนวนที่แยกออก ให้ใช้เป็น เอก. ได้ ถ้ามุ่งถึงจำนวนหรือต้องการแยกประเภท จึงใช้เป็นพหุ เช่น : อาหาโร เพ่งอาหารไม่จำกัดชนิด อาหารา เพ่งอาหารชนิดต่างๆ : มหาชโน เพ่งคนมากพวกเดียวกัน มหาชนา เพ่งคนมากหลายพวก หลายหมู่ : ปริสา เพ่งบริษัทที่เป็นพวกเดียวกัน ปริสาโย เพ่งบริษัทต่างพวกกัน : สีลำ เพ่งคุณความดีอย่างหนึ่ง สีลานิ เพ่งจํานวนศีลเป็นข้อๆ เพ่งสิ่งของเป็นทานไม่จำกัดชนิดอย่างหนึ่ง ทานานิ เพ่งสิ่งของเป็นทานต่างชนิด : ทานํ : ปาน เพ่งเครื่องดื่มไม่จำกัดชนิด เพ่งเครื่องดื่มต่างชนิด ปานานิ ฯลฯ (๓) บทวิเสสนะก็ดี บทอัพภันตรกิริยาก็ดี บทกิริยาคุมพากย์ ก็ดี ต้องมีวจนะเสมอกับบทประธานหรือบทที่ตนขยาย บางครั้งประโยค ยาว นักศึกษาเรียงศัพท์เพลินไป เลยใส่วิเสสนะผิดวจนะบ้าง ใส่กิริยา