กฎเกณฑ์การเรียงประโยคในภาษาไทย : หน้า 63/374

: ปาโป ชาโตสิ สามเณร ฯ : ตว์ นฏฐาสิ อมุม ฯ กฎเกณฑ์การเรียงประโยค ๔๗ : อย์ มเหสกขาย เทวตาย ปริคคหิโต ภวิสฺสติ ฯ (๑/๓) ๔. วิกติกตฺตาที่มีบทเดียว ให้เรียงไว้หลังตัวประธานหน้ากิริยา ที่ตนสัมพันธ์เข้าด้วย เช่น : เถโร “เอโส สปุปุริโส ภวิสฺสติ จินเตตวา..... (๑/๑๗) : ที่ปินีปิ ตโต จุฑา สาวตถิย์ กุลธิตา หุตวา นิพฺพตฺติ ฯ (๑/๔๕) ๕. วิกติกตฺตาที่มีมาร่วมกันตั้งแต่ ๒ ตัวขึ้นไป มีนามเจ้าของบท เดียวกัน นิยมเรียงไว้หน้ากิริยาเพียงตัวเดียว นอกนั้นให้เรียงไว้หลัง กิริยา เช่น : สาปี ตโต ปฏฐาย สพฺเพส์ กมฺมนฺเต โอโลเกนฺตี ลาภคฺค ปตฺตา อโหสิ มหาปริวารา ฯ (๑/๔๙) : เอกสม หิ สมเย เวสาลี อิทธา โหติ ผีตา พหุชชนา อาทิณณมนุสสา ฯ (๗/๔๗) 5. วิกติกตฺตา ที่มีบทประธานเป็นเอกวจนะหลายๆ บท และควบ ด้วย 3 หรือ ปิ ศัพท์ นิยมประกอบเป็นพหุวจนะ รวมทั้งกิริยาด้วย เช่น : พิมพิสาโร จ ปเสนทิโกสโล จ อญฺญมญญ์ ภคินีปติกา โหนฺติ ฯ (๓/๔๗) ๗. วิกติกตฺตาที่เป็นอุปมา นิยมใช้กับ วัย ศัพท์ ไม่นิยมใช้กับ