คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 68/374

๕๒ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : เอหิ ตาต ปิยปุตฺต ฯ ๒.๓ ในประโยคอ้อนวอน เช่น : ติฏฐา ตาว ภันเต, กิจฺจํ เม อตฺถิ ฯ (๑/๑๔) : อาคเมต ภนฺเต ภควา ธมฺมสฺสามิ ฯ (๑/๕๑) ๒.๔ ในประโยคเตือน - ชักชวน เช่น : ปสฺสถิทานิ อาวุโส เถรสฺส อโนมคุณตต์ ฯ (๔/๖๗) : ปสฺสถ ภิกฺขเว สกุก เทวานมินท์ อุทานํ อุทาเนตวา อากาเสน อาจจฉนฺติ ฯ (๓/๘๕) ๒.๕ ในประโยคสงสัยเชิงถาม เช่น : สกขิสสติ นุ โข เม สงฺคห์ กาตุ โน ? ๒.๖ ในประโยคห้าม หรือ คัดค้าน เช่น : โหตุ อุปาสก น มยุห์ อิมินา อตฺโถๆ : อล์ อยุย, มม มาตุ ภายามิ, คมิสสามาห์ ฯ (๓/๓๘) ๒.๓ ในประโยคปลอบใจ เช่น : โหตุ มา จินฺตย์, วฏฺฏสเสเวส โทโส ฯ ๒.๔ ในประโยคให้พร เช่น : ภวตุ สัพพมงฺคลํ รกฺขนฺตุ สพฺพเทวดา ฯ ๒.๙ ในประโยคเน้นความ เช่น ความตั้งใจ : ปพฺพชิสุสาเมวาห์ ตาต ๆ (๑/๗) ความดีใจ : นิปฺผนฺนํ โน กิจจ์ ฯ