คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 96/374

GO คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ ประโยค ย แล้ว ก็ไม่นิยมวางนิบาตต้นข้อความไว้ในประโยค ต อีก หากวางไว้อีก ในเวลาแปลล้มประโยค หรือแปลรวบ ย ต นิบาต ต้นข้อความในประโยค ต จะติดขัด แปลไม่ได้ จำต้องทิ้งไปโดยอัตโนมัติ ซึ่งไม่มีเหตุผลที่จะทิ้งเสียโดยไม่แปล เพราะฉะนั้น จึงไม่นิยมวางนิบาตต้นข้อความไว้ในประโยค ต ด้วยเหตุผลดังกล่าว ขอให้ดูตัวอย่างและลองแปลล้มประโยคดู จะรู้ ความติดขัดได้ชัด : ยทา หิ ต นคร์ อิทธ์ ผีต อาทิณณมนุสส์ โหติ, ตทา จ โข พลวตรา สามนตราชาโน ต์ อตฺตโน วิเส กาตุ ปตฺเถนฺติ ฯ : ยสฺมา หิ อิมาย ปฏิปทาย สมนนาคโต บุคคโล สาวชช์ ปริวชฺเชตวา อนวชช์ กโรนฺโต อตฺตานํ ปติฏฐาเปติ, ตสฺมา เจสา ปฏิปทา สมมาปฏิปทา นาม โหติ ฯ จ ในสองประโยคนี้ ประโยคแรก วาง หิ ศัพท์ไว้หลัง ยทา เป็น ยทา หิ แล้วยังวาง จ โข ศัพท์ไว้หลัง ตทา เป็น ตทา จ โข อีก และประโยคหลังวาง หิ ศัพท์ไว้หลัง ยสฺมา เป็น ยสฺมา หิ แล้วยังวาง ๑ ศัพท์ไว้หลัง ตสฺมา เป็น ตสฺมา ๆ อีก ถือว่าวาง นิบาตไว้ในประโยค ต โดยไม่จำเป็นเพราะแม้จะไม่วางไว้ ก็สามารถ แปลได้ความ และประโยคก็สละสลวยถูกต้องตามหลักภาษาอยู่แล้ว เมื่อวางเพิ่มไว้อีกแทนที่จะดูดีหรือสละสลวยขึ้น กลับดูเป็นส่วนเกิน และรุงรังไป