หลักการแต่งไทยเป็นมคธ ป.ธ.๙ ๓๐๙ : หน้า 325/374

หลักการแต่งไทยเป็นมคธ ป.ธ.๙ ๓๐๙ ต่อไปนี้ขอให้ดูตัวอย่างที่ท่านแต่งไว้แล้ว ซึ่งเป็นตัวอย่างที่แสดง ถึงการเติมความดังที่กล่าวมาข้างต้น ไทย : เมื่อทรงมีพระชนมายุได้ ๒๑ พรรษา ก็ได้ทรงสละราชย์ เสด็จออกผนวช ตามโบราณขัตติยราชประเพณีแล้ว จึง ได้เสด็จลาผนวชนิวัติคืนสู่ราไซศวรรย์ กระทำราชาภิเษก อีกครั้งหนึ่งเป็นการมโหฬาร ทั้งนี้เป็นการแสดงให้เห็น น้ำพระทัยของพระองค์ว่า ทรงคำนึงถึงพระบวรพุทธ ศาสนาเป็นอย่างยิ่ง ๆ มคธ : โส เอกวีสติวสฺโส หุตวา รัชช์ ปหาย อภินิกฺขนฺโต อิมสฺมี ธมฺมวินเย โปราณขตติยานํ ปเวนิยา ปพฺพชิตวา กาลานุรูเปน วตฺตปปฏิวัตต์ จรนฺโต อุปปพฺพชิตวา มหายเสน กตาภิเสโก ราชภาว ปูนาคม ฯ เอวมสฺส จริยา อย์ โข พุทธสาสเน อภิปปสนฺโน ตสฺเสว อาทร์ ภิยโยโส กโรติ ทีเปติ ฯ (สนามหลวง ๒๕๐๕) ไทย : เรื่องที่กล่าวมานี้ เป็นต้นเหตุแห่งการสร้างพุทธเจดีย์ใน กรุงรัตนโกสินทร์นี้ คือประสงค์จะให้พระนครใหม่รุ่งเรือง ด้วยวัดวาอารามหรือพระศาสนา “เหมือนเมื่อครั้งบ้าน เมืองดี” หมายความว่าให้เหมือนเช่นมีอยู่ในพระนคร ศรีอยุธยาในกาลก่อน ข้อนี้จึงเห็นได้ ด้วยพระราชวัง ก็ดี วัดก็ดี มักสร้างตามแบบอย่างพระนครศรีอยุธยา