คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 268/374

๒๕๒ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : ตตฺถ มรณนฺติ เอกภวปริยาปนฺนสฺส ชีวิตินฺทฺริยสฺส อุปจฺเฉโท ๆ (วิสุทธิ ๒/๑) แบบที่ ๒ เป็นแบบวางศัพท์ที่ประกอบกับ นาม ศัพท์ ไว้ต้น ประโยค เป็นแบบอธิบายขยายความของศัพท์ หรือคำที่ยกมาเพียงบาง ส่วนจากประโยคข้างต้น โดยมากมักจะมี “ตั้งอรรถ” หรือ “นิทธารณะ ...........................หนา” อยู่ต้นประโยคด้วย ดังตัวอย่างที่ ๒.๔ และตัวอย่างอื่นๆ เช่น : : : พาหุสัจจ์ นาม พหุสฺสฺตภาโว ฯ (มงคล ๑/๑๓๕) ฯ สิปป์ นาม อนาคาริยาคาริยวเสน ทุวิธี หตุถโกสลล์ ฯ ตตฺถ อนาคาริยสิปป์ นาม อิธ ภิกฺขเว ภิกฺขุ ฯเปฯ สมณปริกฺขาราภิสงฺขรณ์ ฯ (มงคล ๑/๑๕๐) เสนาสเน ปน อปริคคหิตธุดงคสส นิมิตโตภาสปริกถา วัฏฏนฺติ ฯ ตตฺถ นิมิตต์ นาม เสนาสนตถ์ ภูมิปริกมมาที่นิ กโรนฺตสฺส ฯเปฯ น โกจิติ ปฏิวจน์ ฯ (วิสุทธิ ๑/๕๐) แบบที่ ๓ เป็นแบบอธิบายขยายความของศัพท์ที่ยกมาเป็นบาง ส่วนจากประโยคข้างต้น เหมือนแบบที่ ๒ แต่ท่านเรียงไว้หลังบทอธิบาย ดังตัวอย่างที่ ๒.๕ และตัวอย่างอื่นๆ อีก เช่น : : ตตฺถ สังฆมชเฌ นิสีทิตวา ปริภุญชนฺตสฺส ทุสสีลสส ปริโภโค เถยฺยปริโภโค นาม ฯ (วิสุทธิ์ ๑/๕๓) สีลวโต อปจฺจเวกฺขิตปริโภโค อิณปริโภโค นาม (วิสุทฺธิ ๑/๕๓) แบบที่ ๔ เป็นแบบอธิบายขยายความของศัพท์เช่นเดียวกับ แบบที่ ๓ แต่ท่านมิได้เรียง นาม ศัพท์ ไว้ด้วย ดังตัวอย่างที่ ๒.๓ และ