ความสำคัญของไวยากรณ์และวาจกในการสื่อสารภาษาไทย : หน้า 139/374

: ไวยากรณ์และสัมพันธ์ ๑๒๓ (แสดงว่า ทางไกลนั้นผู้เดินทางจะต้องถาม ถ้าไม่ถาม จะทำให้หลง และทำให้เกิดความเสียหายได้) ตกเหว ตโยชนมคค์ คนตกามสฺส ปุริสสส อนุตรา มคเค รุกฺขป พฤตฬากาที่สุ วิลมพมานสุส มคฺโค ปริกขย์ น คจฉา, ทวีหวีเหน ปริโยสาเปตพฺโพ โหติ ฯ (แสดงว่า จะเดินทางในวันเดียว ๓ โยชน์ ถ้ามัวโอ้เอ้ อยู่ จะต้องใช้เวลาถึง ๒ - ๓ วัน กว่าจะสิ้นสุดการ เดินทาง ทำให้เสียเวลา) เรื่องกาลเป็นเรื่องละเอียดอ่อนและเป็นเรื่องซับซ้อน ดังแสดงมา ฉะนี้ จึงสมควรที่จะได้ทําความเข้าใจให้ลึกซึ้ง และเข้าให้ถึงอรรถรสจริงๆ จึงจะสามารถใช้กาลได้ถูกต้อง เมื่อแต่งไปแล้วย่อมได้ใจความถูกต้อง ชัดเจน หากใช้ผิดกาลเสียตอนใดตอนหนึ่ง นอกจากจะทำให้เสียรส ภาษาแล้ว ยังอาจผิดที่ประสงค์ เป็นเหตุให้เสียคะแนนได้เหมือนกัน เรื่องวาจก ข้อความหรือคำพูดต่างๆ จะรู้กันได้ชัดเจนว่า หมายความว่า อย่างไรต้องอาศัย “วาจก” เป็นหลักใหญ่ การประกอบศัพท์ขึ้นเป็น วาจกหรือเป็นประโยคจึงเป็นสิ่งสำคัญมาก หากประกอบศัพท์ผิดวาจก หรือใช้วาจกผิดแล้ว จะทำให้ไม่รู้ความหมายของข้อความหรือคำพูดนั้นๆ หรือทําให้ความหมายผิดวัตถุประสงค์ไปเลย