กฎเกณฑ์การเรียงประโยคในภาษา : หน้า 71/374

กฎเกณฑ์การเรียงประโยค ๕๕ นารโท เทวลสฺส นิปชฺชนฏฐานญา ทวารญจ สลลกเขตวา นิปชฺชิ ฯ (๑/๓๔) ในประโยคนี้ กเกตวา เป็นกิริยาปธานนัย เพราะเป็นกิริยา สุดท้ายที่ประธาน คือ ตาปสา ทำร่วมกัน ภายหลังประธานส่วนหนึ่ง ข้างต้น คือ นารโท แยกไปทำกิริยาอย่างหนึ่งต่างหาก ซึ่งไม่เกี่ยวด้วย ประธานทั้งหมดข้างต้น ขอให้ดูประโยคอื่นเทียบเคียง : สาวตวาสิโน หิ เทว กุลปุตตา สหายกา วิหาร คนตวา ฯเปฯ สาสเน ธุร์ ปุจฉิตวา วิปสฺสนาธุรญจ คนถธุรญจ วิตถารโต สุตวา, เอโก ตาว อห์ ภนฺเต ฯเปฯ อรหัตต์ ปาปุณ ฯ (๑/๑๔๔) : สรีร์ มชฺเม ภิชชิตวา, เอโก ภาโค โอริมตีเร ปติ เอโก ปาริมตีเร ฯ (๓/๑๘๗) : เหฏฐาคงคาย จ เทว อิตถิโย นหายมานา ต์ ภาชน อุทเกนาหริยมาน ทิสวา, เอกา อิตถี มยุหเมต ภาชนนฺติ อาห์ ๆ (๔/๑๗๒) ความจริง ประโยคเหล่านี้อาจแยกเป็น ๒ ประโยค โดยตัด ทอนกิริยาปธานนัยเป็นกิริยาคุมพากย์เสีย เช่นเป็นว่า : อุโภปิ (ตาปสา) สาราณีย์ กถ กเถ, สยนกาเล นารโท ฯเปฯ หรือ