การแปลไทยเป็นมคธ: การใช้ศัพท์และไวยากรณ์ : หน้า 196/374

๑๔๐ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ การใช้ศัพท์ในประโยค การใช้ศัพท์ภาษามคธ ในประโยคจะต้องให้ตรงกับความหมาย ในความไทย เพราะศัพท์แต่ละศัพท์มีความลึกซึ้งต่างกัน แม้จะแปลเป็น ไทยอย่างเดียวกันก็ตาม เช่น ความไทยว่า “กิน” ต้องดูเจ้าของกิริยา ก่อนว่าใครกิน กินอะไร แล้วใช้ศัพท์ไปตามความหมายนั้น เช่น คนกินข้าว ต้องใช้ว่า มนุสฺโส โภชน์ ภุญชติ ฯ คนกินผลไม้ ต้องใช้ว่า มนุสฺโส ผลาน ขาทติ ฯ มนุสฺโส อุทก์ ปิวติ ฯ คนกินนํ้า ต้องใช้ว่า โคกินหญ้า ต้องใช้ว่า โคโณ ติณานิ ขาทติ ฯ ประโยคเหล่านี้ถ้าใช้เป็นว่า มนุสฺโส โภชน์ ชาติ, อุทก ภุญชติ หรือ โคโณ ติณานิ ภุญชติ ฯ ดังนี้ก็ผิด ผิดเพราะใช้ศัพท์ ผิดความหมายของศัพท์ ได้กล่าวมาบ้างแล้ว ในเรื่องไวยากรณ์เกี่ยวกับ การใช้ศัพท์ต่างๆ ในที่นี้ ขอกล่าวเพิ่มเติมเกี่ยวกับการใช้ศัพท์บางศัพท์ที่น่ารู้ เพื่อเป็น แนวทาง คือ การใช้ กึ ศัพท์ 1 ศัพท์ มีวิธีใช้มากมายทั้งในรูปของ กี ในรูปที่แปลงเป็น ก เช่น โก กา ก ในรูปที่มีบทอื่นนำหน้าและตามหลัง เช่น โกจิ กาจิ เยเกจิ เป็นต้น แต่ละรูปนั้นนอกจากมีความหมายแปลกกันออกไป แล้ว ยังมีวิธีใช้ต่างกันออกไปด้วย ดังจะยกมาชี้แจงพอเป็นแนวทางดังนี้