คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 52/374

๓๖ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ ๓. วินา - น มย์ วินา ภิกขุสงเมน วตฺตาม ฯ อญฺญตร : อชฺชตคเคทานาห์ อาวุโส อานนฺท อญฺญตเรว ภควตา อญฺญตร ภิกขุสงฆา กริสฺสามิ ฯ (๑/๑๓๒) อารา : อารา โส อาสวกฺขยา ฯ อุโปสถ์ ที่มาร่วมกับนิบาต คือ อุทธ์ นานา ปฏฐาย นิยมเรียง บทปัญจมีวิภัตติไว้หน้านิบาตเหล่านั้น เช่น อุทธ : อิโต อุทธ์ กิญจิ คยหุปค นตฺถิ ฯ นานา : มเตน เต ก็ นานากรุณาว โหนฺติ ฯ ปฏฐาย : สาปี ตโต ปฏฐาย สัพเพส กมุมนต์ โอโลเกนฺตี ฯ (๑/๔๙) ๔. บทเหตุ คือ ยสฺมา ตสฺมา กลุ่มา ก็การณา นิยมเรียงไว้ ต้นข้อความและไม่ต้องมีบทนามกำกับ เช่น ยสุมา : ยสฺมา โส น ตถาการ, ตสฺมา เอวมาห์ ฯ ตสุมา : ตสฺมา เอวมาห์ ฯ กสุมา - กสุมา มยุห์ คพาสส ปติฏฐิตภาว์ นกเถสิ ฯ (๑/๔๔) ก็การณา: ฆฏสิ ฆฏฐิ, การณา ฆฏฐิ ฯ (๒/๔๔) ถ้า ยสฺมา ตสฺมา มาคู่กับบท กาลสัตตมี หรือ บทนิบาต คือ ยถา ให้เรียง ยสฺมา ตสฺมา ไว้หน้า เช่น : ตสฺมา ทิวส์ สตฺถา ตสฺส อุปนิสสย์