คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ : หน้า 280/374

๒๖๔ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ ประโยคอุปมานั้นนิยมประกอบกับ วิย ศัพท์ มากกว่า อุปมา- โชตกอื่น นิยมวางเฉพาะศัพท์ที่ไม่เหมือนกับศัพท์ ในประโยคอุปไมย ไว้เท่านั้น ถ้าในประโยคอุปมามีเพียงศัพท์เดียวคู่กับ วัย นิยมเรียง ไว้หน้ากิริยาในประโยคอุปไมย ถ้ามีหลายศัพท์นิยมเรียง ไว้หลังกิริยาในประโยคอุปไมย และเรียงไปตามหลักการ เรียงปกติ แต่ไม่ต้องใส่กิริยาเข้ามารับ คงปล่อยไว้ให้ ประโยคห้วนเฉยๆ ดูตัวอย่างประกอบ ศัพท์ : อญฺเญ โสตาปนนสกทาคามิอนาคามิโน อานนฺทตฺเถโร วิย สตฺถุ ทสฺสนํ สตฺถุ วจนสวนจ ลภนฺติ ฯ (มงคล ๑/๙๓) (ประโยคเต็มเป็น สตฺถุ ทสฺสน์ สตฺถุ วจนสวนญา ลภมาโน อานนฺทตฺเถโร วิย) - โอภาเสตวาติ อาภาย ผริตวา จนฺทสุริยา วิย เอโกภาส กริตวายตฺโถ ฯ (มงคล ๑/๔) (ประโยคเต็มเป็น เอโกภาส กโรนตา จนฺทสุริยา วิย) หลายศัพท์วางหน้า : ยาว หิ อิมา จตสุโส ปริสา มี อิมาย ปฏิปตฺติปูชาย ปูเชสฺสติ ตาว มม สาสน์ นภมชเฌ ปุณฺณจนฺโท วิย วิโรจิสฺสติ ฯ (มงฺคล ๑/๗๗)