คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 120/374

๑O๘ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ จะแต่งลอยๆแบบไม่มีหลักไม่ได้ เมื่อแต่งเป็นมคธแล้วต้องลองแปลดูว่า พอจะเข้าใจได้ไหม กิริยาเป็นธาตุเรียกหากรรมหรือไม่ เป็นต้น เช่น สำนวนว่า : เขาทำงาน = = โส กมฺมนฺตสฺส กโรติ ฯ (ผิด) โส กมุมนต์ กโรติ ฯ (ถูก) สำนวนว่า : เขากินข้าว = = โส ภตฺตสฺส ภุญชติ ๆ (ผิด) - โส ภัตต์ ภุญชติ ฯ (ถูก) สำนวนว่า : สามีให้เครื่องประดับภริยา = สามิโก อาภรณ์ ภริย์ เทติ ฯ (ผิด) - สามิโก อาภรณ์ ภริยาย เทติ ฯ (ถูก) สำนวนว่า : สามเณรนั่งเตียงอยู่ - สามเณโร มญจ์ นิสีทติ ฯ (ผิด) - สามเณโร มญฺเจ นิสีทติ ฯ (ถูก) (๒) ในสำนวนไทย แม้จะแปลสำนวนผิดวิภัตติ คือแปลเป็น วิภัตติหนึ่ง แต่เวลาแต่งกลับแต่งเป็นอีกวิภัตติหนึ่ง ซึ่งเรียกว่า “แปล หัก” ก็ต้องคงรูปวิภัตติเดิมไว้ตามความนิยมของภาษา เช่น = : ภาชนะ เต็มด้วยน้ำ = - อิท ภาชน์ อุทกสฺส ปูรติ ฯ (ถูก) อิท ภาชน์ อุทเกน ปูรติ ฯ (ผิด) แม้ในสํานวนไทยซึ่งมิได้แปลหัก แต่นิยมใช้กับวิภัตติใดๆ ก็ให้