ศัพท์และความหมายในบทที่ ๒๐๗ : หน้า 223/374

ศัพท์และความหมาย ๒๐๗ อุปฺปนฺโน ชาโต ๑๒. อนุจฺฉวิก อนุรูป ปฏิรูป ๑๓. ขาทติ ภุญชติ ปิวติ อนุภูญช ๑๔. ชายิ วิชายิ สุข ทุกข์ เกิดขึ้น เกิดในกำาเนิดต่างๆเกิดเรื่องราว เกิด เหตุการณ์ เกิด คนเกิด สัตว์เกิด ความดีใจเสียใจเกิด และเกิดเป็นอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งไม่เหมือนเดิม เช่น ปาโป ชาโตติ ฯ “ควร” มักเรียงไว้หลังศัพท์อื่น เช่น ตทนฺจฉวิก “ควร” มักเรียงไว้หลังศัพท์อื่น เช่น ขณานุรูป “ควร” มักเรียงไว้หน้าศัพท์อื่น กินของแข็งที่ต้องเคี้ยวด้วยฟัน กินผลไม้ และ ใช้กับการกินของสัตว์ กินธัญญชาติ คือ กินข้าวต่างๆ กินของเหลว ของที่ใช้ดื่ม เช่น น้ำ ยาคู กินบุญ กินบาป (เสวย) เป็นกิริยาของผู้เกิด คือ ลูก เป็นกิริยาของผู้ให้เกิด คือ แม่ เท่ากับคำว่า “คลอด” ๑๕. โอรุยห อารุยห ลงหรือขึ้นจากที่สูง เช่น บันได ภูเขา หลังสัตว์ เป็นต้น อุตตริตวา โอตริตวา ขึ้นหรือลงสู่ที่ต่ำ เช่น ขึ้นจากน้ำ ลงแม่น้ำ ๑๖. ทิฏฐิ ทสฺสน เห็นดีเห็นชั่ว เห็นด้วยใจ เห็นด้วยปัญญา เห็นด้วยตา เห็นด้วยการมองดู