คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 72/374

๕๖ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : สรีร์ มชฺเม ภิชชิ, เอโก ภาโค ฯเปฯ อย่างนี้ย่อมใช้ได้เช่นกัน แต่ประโยคเนื้อความจะไม่สละสลวย เพราะใจความของประโยคมิได้หยุดลงแค่นั้น ยังดำเนินต่อไปอีก แต่ คําเนินไปเพียงบางส่วนเท่านั้น ลักษณะที่ ๒ ตอนแรกประธานทำกิริยาอาการร่วมกันมา แล้วแยกกันเหมือน ในลักษณะแรก ส่วนหนึ่งของประธานที่แยกมาไปทำกิริยาอาการอย่าง หนึ่งต่างหาก ไม่เกี่ยวด้วยประธานทั้งหมด แต่เมื่อทำเสร็จแล้วกลับไป ร่วมทำกิริยาอาการกับตัวประธานทั้งหมดในประโยคตามเดิมอีกเช่นนี้ กิริยาที่ทํารวมกันสิ้นสุดลงตอนแรก ไม่จัดเป็นกิริยาปธานนัยเหมือนใน ลักษณะแรก แต่กิริยาปธานนัยในลักษณะนี้ ได้แก่กิริยาตัวสุดท้าย ของตัวประธานที่แยกตัวออกไปทํา เท่ากับเป็นประโยคเล็กๆ แทรกอยู่ ในประโยคใหญ่นั่นเอง เปรียบเหมือนชายสองคนเดินทางไปด้วยกัน พอถึงกลางทาง ชายคนหนึ่งแวะลงซื้อของข้างทาง แล้วเดินทางร่วมกันต่อไปใหม่ กิริยา ที่ชายคนที่แวะลงทําเป็นสุดท้ายนั่นแหละ จัดเป็นกิริยาปธานนัย ความจริง น่าจะทอนประโยคให้เล็กลง โดยขึ้นประโยคใหม่ ย่อมทำได้ แต่จะไม่สละสลวย และประโยคจะยับเยินเกินไป ต้องขึ้น ประธานใหม่อยู่เรื่อย จึงไม่นิยมทอนประโยค ตัวอย่าง กิริยาปธานนัยในลักษณะนี้ คือ - เตปิ เทวโลกโต จวิตวา พนธุมติย์ เอกสม กุลเคเห