คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ : หน้า 168/374

๑๕๒ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ (๔) ข้อความในสองประโยคนั้น จะต้องเป็นประโยคบอกเล่า ประโยคหนึ่ง เป็นประโยคปฏิเสธประโยคหนึ่ง เช่น ถ้าประโยคต้นเป็น ประโยคบอกเล่าประโยค กิมงค์ ปน จะต้องเป็นประโยคปฏิเสธ ตัวอย่าง : ตาต มหลุลกสฺส หิ อตฺตโน หตุถปาทา อนสุสวา โหนฺติ, น วเส วตฺตนฺติ, กิมงค์ ปน ญาติกา ฯ (กิริยาในประโยค กิมงค์ ปน คือ วตฺติสฺสนฺติ) (๑/๒) : เอวรูปสฺส นาม กฎจกลิงคลสาปี ชรา อาคจนติ กิมงฺค์ ปน อตฺตภาวสฺส ฯ (กิริยาในประโยค กิมงค์ ปน คือ น อาคมสฺสติ) : เอวรูโป นาม อรหตฺตสฺส อุปนิสสยสมฺปนฺโน ภิกขุ เอตตก์ กาล มาตุ กุฒิสม ทุกข์ อนุโภสิ, กิมงค์ ปน อญฺเญ ๆ (๔/๑๕๒) (กิริยาในประโยค กิมงค์ ปน คือ น อนุภวิสฺสนฺติ) สํานวนไทยสันทัด สำนวนไทยสันทัดในที่นี้หมายถึง ข้อความที่แปลเป็นภาษาไทยนั้น เป็นสำนวนไทยแท้ๆ เป็นภาษาพูดมากกว่าภาษาเขียน และไม่ได้แปล ไปตามหลักเกณฑ์การแปลทั่วๆ ไป แม้จะแปลไม่ตรงตามศัพท์บาลี ก็ไม่ถือว่าผิด เพราะไม่ทําให้เสียความอะไร แต่ทําให้เข้าใจง่ายขึ้น ยกตัวอย่างเช่น ความไทยว่า “อาหารนั่น รับประทานเสีย”